نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 190

احتياط واجب آن است كه به شراب خوار و كسى كه آشكارا معصيت مى‏كند فطره ندهند.

مسأله 13 به كسى كه فطره را در معصيت مصرف مى‏كند نبايد فطره بدهند.

مسأله 14 احتياط واجب آن است كه به يك فقير، كمتر از يك صاع كه تقريباً سه كيلو است فطره ندهند، ولى اگر بيشتر بدهند اشكال ندارد.

مسأله 15 مستحب است در دادن زكات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد هم‏سايگان فقير را و بعد اهل علم فقير را، ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدم بدارد.

مسأله 16 انسان بايد زكات فطره را به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعى كه آن را مى‏دهد نيت دادن فطره نمايد.

مسأله 17 اگر پيش از ماه رمضان فطره بدهد صحيح نيست، و احتياط واجب آن است كه در ماه رمضان هم فطره را ندهد، ولى اگر پيش از رمضان يا در ماه رمضان به فقير قرض بدهد و بعد از آن كه فطره بر او واجب شد طلب خود را بابت فطره حساب كند، مانعى ندارد.

مسأله 18 گندم يا چيز ديگرى را كه براى فطره مى‏دهد، بايد به جنس ديگرى يا خاك مخلوط نباشد به نحوى كه خارج از متعارف است، و اگر از چيز معيب بدهد كافى نيست.

مسأله 19 كسى كه نماز عيد فطر مى‏خواند، بنا بر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد نمى‏خواند، مى‏تواند دادن فطره را تا ظهر تأخير بيندازد.

مسأله 20 اگر در محل خودش مستحق پيدا شود، احتياط واجب آن است كه فطره را به جاى ديگر نبرد.