نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 23

مسأله 10 اگر بعد از تمام شدن وضو شك كند كه به اعضاى وضو چيزى چسبيده بوده يا نه، وضو صحيح است.

مسأله 11 اگر بداند كه قبل از وضو چيزى به اعضاى وضو چسبيده بود و بعد از وضو شك كند كه آن را در حال وضو از بين برده و يا آب را به زير آن رسانيده يا نه چنانچه احتمال دهد كه در حال وضو به آن مانع التفات داشته، وضوى آن صحيح است.

مسأله 12 اگر بعد از وضو ببيند كه چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى نداند كه بعد از وضو پيدا شده يا قبل از آن، وضوى او صحيح است.

مسأله 13 اگر در بعضى از اعضاى وضو مانعى باشد، كه گاهى آب به خودى خود زير آن مى‏رسد و گاهى نمى‏رسد، و انسان بعد از وضو شك كند كه آب زير آن رسيده يا نه چنانچه بداند موقع وضو ملتفت رسيدن آب به زير آن نبوده، بايد دوباره وضو بگيرد.

شرط ششم: آن كه ظرف آب وضو مباح و از طلا و نقره نباشد.

مسأله 14 اگر آب وضو در ظرف غصبى يا طلا و نقره باشد و غير آن آب ديگرى نداشته باشد بايد تيمم كند و نمى‏تواند با آب آنها وضو بگيرد، و اگر آب ديگرى دارد، چنانچه در ظرف غصبى يا طلا و نقره وضوى ارتماسى بگيرد يا با آنها آب را به صورت و دستها بريزد وضوى او باطل است، بنا بر احتياط واجب، و در صورتى كه با مشت يا چيز ديگر آب را از آنها بردارد و به صورت و دستها بريزد وضوى او صحيح است.

شرط هفتم: آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد.

مسأله 15 كسى كه مى‏ترسد اگر وضو بگيرد مريض شود، يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، نبايد وضو بگيرد.

شرط هشتم: آن كه شستن صورت و دستها و مسح پا و سر را خود انسان انجام دهد،