نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 212

مسأله 9 بايد نايب قصد نيابت كند به اين كه عمل حج را براى نيابت از فلان به جا مى‏آورم، و بايد تعيين كند كه از كى به جا مى‏آورد و لازم نيست اسم او را ببرد، و لكن مستحب است در همه موقفها اسم او را ببرد.

مسأله 10 جائز نيست كسى را كه عاجز است از عمل كردن به بعض اعمال حج، نايب بگيرند.

مسأله 11 اگر نايب پيش از احرام بميرد و يا پيش از داخل شدن در حرم بميرد كفايت نمى‏كند كار او از ميت، بلكه بايد براى او حج بگيرند و اگر بميرد بعد از احرام و داخل شدن در حرم، كافى است براى ميت و لازم نيست اجير بگيرند.

مسأله 12 اگر اجير كنند كسى را براى حج و تعيين نكنند كه اجرت براى خود عمل است يا عمل و مقدمات است، ظاهر آن است كه براى همه است از مقدمات و عمل، پس اگر اجير بميرد در حرم بعد از احرام، مستحق اجرت مى‏شود به نسبت راهى كه رفته و عملى كه كرده و همين طور اگر بين عمل بميرد هر جا باشد. بلى اگر مصداق عرفى حج را آورده بايد اجرت تمام عمل را بدهند، گر چه بعض خصوصيات را نسيان كرده باشد و مرده باشد.

مسأله 13 شرط نيست در اجاره آن كه راه را تعيين كنند، لكن اگر تعيين كردند بايد عمل كند. و اگر عمل نكرد به مقدار مخالفت، از اجرت او كسر مى‏شود، بلكه اگر اجير شده باشد به حج از اين راه به طور قيد، و تخلف كند هيچ چيز از اجرت را طلبكار نيست، و لكن ذمه ميت از حج بري‏ء مى‏شود.

مسأله 14 اگر كسى اجير شد در سال معينى كه حج كسى را با مباشرت خودش به جا آورد، نمى‏تواند براى كسى ديگر به همين طور اجير شود، و اگر اجير شد اجاره باطل است.

مسأله 15 اگر اجير مرتكب عملى شد كه كفاره بايد بدهد كفاره از مال خودش بايد بدهد.