نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 214

مسأله 6 اگر وصيت به حج بكند و يك دفعه يا چند دفعه را ذكر نكند، يك دفعه كفايت مى‏كند و اگر بيشتر از يك دفعه معين كند و به عهده او حج واجبى نباشد بايد از ثلث او هر چه رسيد بدهند، در صورتى كه وصيتهاى ديگرى در كار نباشد.

مسأله 7 اگر وصيت كند كه براى من حج بدهيد به كسى كه پياده برود صحيح است و از ثلث حساب مى‏شود، اگر حج مستحبى است، و اگر حج واجب است زيادى از حج ميقاتى و تفاوت ميان پياده و غير پياده را از ثلث حساب مى‏كنند.

مسأله 8 اگر وصى ميت اجرت حج را گرفت و تلف شد بدون تقصير و تعويق انداختن از وقت، ضامن نيست آن را، و بايد از بقيه مال ميت حج بدهد اگر حج واجب بوده و از بقيه ثلث اگر مستحب بوده، و اگر مال ميت بين ورثه قسمت شده بايد به قدر حج برگردانند. و اگر تلف به تقصير او بوده يا آن كه مال را نگهداشته و اهمال نموده در دادن به حج، ضامن است. و اگر معلوم نباشد كه تقصير كار بوده يا نه، ضامن نيست.

مسأله 9 اگر وصى، اجير كرد كسى را براى حج و آن شخص قبل از رفتن به حج مرد و نتوانند از مال او براى حج بگيرند يا مال نداشته باشد، بايد حج ميت را از بقيه اموال ميت بدهند اگر واجب بوده و از ثلث بدهند اگر مستحب بوده.

مسأله 10 اگر كسى پيش شخصى مالى را امانت گذاشته و مرده است و حال آن كه به عهده او حجّة الاسلام بوده و شخص امانت‏دار بداند يا گمان داشته باشد كه ورثه او حج او را نمى‏دهند اگر امانت را به آنها بدهد، واجب است كه از آن مال براى او حج به جا آورد و اگر زيادى از حج داشت به ورثه بدهد و احتياط آن است كه از حاكم شرعى اگر ممكن باشد اذن بگيرد.

مسأله 11 الحاق غير حجّة الاسلام در اين حكم كه در مسأله قبل گفته شد