نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 26

از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‏كند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى‏كند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.

مسأله 4 كسى كه مبطون است يعنى مرضى دارد كه نمى‏تواند از بيرون آمدن غائط جلوگيرى كند، و در تمام وقت به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‏كند، چنانچه اگر بخواهد بعد از هر دفعه كه در بين نماز از او غائط خارج مى‏شود وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد فوراً وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند. و احتياط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند، و اگر در بين آن نماز وضوى او باطل شد اعتنا نكند.

مسأله 5 كسى كه غائط طورى پى در پى از او خارج مى‏شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، در بين نماز نبايد وضو بگيرد، ولى براى هر نمازى بايد يك وضو بگيرد.

مسأله 6 كسى كه مسلوس است يعنى مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى‏ريزد، و در تمام وقت به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا نمى‏كند، لازم نيست در بين نماز مانند مبطون وضو بگيرد، هر چند براى او وضو گرفتن سخت نباشد و با يك وضو مى‏تواند نمازهاى زيادى بخواند، مگر آن كه بعد از خواندن نمازى تا شروع به نماز ديگر كند از او قطره‏هاى بول خارج شود، و الّا خارج شدن قطره‏هاى بول در بين نماز سبب وضو گرفتن نمى‏شود.

مسأله 7 اگر كسى مرضى دارد كه نمى‏تواند از خارج شدن باد جلوگيرى نمايد، بايد به وظيفه كسى كه نمى‏تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، عمل نمايد.