نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 262

مسأله 7 عاريه صحيح نيست در اموالى كه با استفاده بردن از آن عين مال از بين مى‏رود مانند نان و روغن و آشاميدنيها.

مسأله 8 عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم، و عاريه دادن چاه براى استفاده از آب صحيح است.

مسأله 9 عاريه دهنده مى‏تواند هر وقت بخواهد مالى را كه به عاريه داده پس بگيرد و عاريه گيرنده نيز مى‏تواند هر وقت بخواهد آن را پس بدهد.

مسأله 10 زمينى را كه براى دفن ميت عاريه مى‏دهند، بنا بر احتياط واجب عاريه دهنده نمى‏تواند نبش قبر كرده ميت را از آن خارج نمايد.

مسأله 11 اگر عاريه دهنده بميرد، عاريه باطل مى‏شود و عاريه گيرنده بايد مال عاريه شده را به وارث او رد كند. اگر عاريه دهنده طورى شد كه شرعاً نتواند در مال خود تصرف كند، مثلًا اگر ديوانه شد، عاريه گيرنده بايد مال را به ولى او برگرداند.

مسأله 12 عاريه گيرنده بايد استفاده‏اى را كه عاريه دهنده تعيين كرده از مال ببرد، و در كيفيت استفاده بايد مطابق روش معمول از مال استفاده كند، پس اگر حيوانى را براى بردن بارى عاريه كند نبايد بيش از حدود معمول بر آن بار بگذارد، و اگر از استفاده‏اى كه عاريه دهنده معين كرده و يا از حد معمول تجاوز كند غاصب و ضامن است، و در صورتى كه غير از نوع استفاده‏اى كه عاريه دهنده تعيين كرده استفاده كند بايد اجرت آن را بدهد، و اگر در انتفاع تعيين شده از حد معمول تجاوز كند بايد اجرت قدر زايد را بدهد.

مسأله 13 اگر در نگهدارى چيزى كه عاريه كرده كوتاهى نكند و از استفاده از آن هم زياده روى ننمايد و اتفاقاً آن چيز تلف شود ضامن نيست، ولى چنانچه شرط كنند كه اگر تلف شود عاريه كننده ضامن باشد، بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 14 اگر مالى را كه عاريه كرده، طلا و نقره باشد و تلف شود چه شرط ضمان كرده باشد و چه نكرده باشد، بايد قيمت آن را بدهد اگر چه كوتاهى‏