نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 313

و آن چه از خمس و زكات و مظالم و كفارات در عهده اوست و حج واجب چه حجة الاسلام باشد يا به نذر و مثل آن بر او واجب شده باشد، بايد از اصل مال او بدهند چه زيادتر از ثلث باشد يا نباشد، بلكه اگر وصيت هم نكرده باشد بايد از مال بدهند گر چه براى وارث هيچ نماند.

مسأله 17 اگر به غير واجب مالى و آن چه گذشت باشد، مثل آن كه وصيت كند كه فلان ملك من مال فلان شخص باشد يا وصيت كند به چيز دادن به فقراء و زيارت كردن براى او يا روضه خوانى و امثال آن، يا وصيت كند به واجب غير مالى مثل نماز و روزه، در صورتى كه ذمه‏اش به آنها مشغول باشد، در تمام اينها وصيت در ثلث مالش صحيح است و در زيادتر باطل است، مگر آن كه ورثه وصيت او را امضاء كنند، و در هر مقدارى امضاء كردند در همان مقدار صحيح است.

مسأله 18 اگر بعضى از ورثه امضا كردند و بعضى نكردند، وصيت صحيح است به مقدار حق آنها در زيادتر از ثلث.

مسأله 19 شرط است در امضاء ورثه، آن كه يا با لفظى كه دلالت مى‏كند بر امضاء، يا عملى كه برساند آن را، امضاء كنند و مجرد راضى بودن كفايت نمى‏كند.

مسأله 20 در ثلث كه وصيت صحيح است، حساب مى‏شود بعد از آن كه قرضهاى او و همه واجبهاى مالى او مثل خمس و زكات و حج واجب خارج شوند، پس هر چه باقى ماند ثلث آن از ميت است و بايد به وصيت او عمل كرد.

مسأله 21 شخص مى‏تواند براى خود وصى معين كند كه وصيت‏هاى او را انجام دهد، و شرط است كه وصى بالغ و عاقل و مسلمان باشد و صحيح نيست آن كه وصى مسلم كافر باشد چه ذمى يا غير آن، و شرط نيست در وصى كه عادل باشد، بلكه اگر مورد اطمينان و وثوق باشد كفايت مى‏كند بنا بر اقوى.