نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 316

جلال خدا، به عظمت خدا، اينها قسم است، بلكه بعيد نيست كه اگر بگويد به علم خدا، به قدرت خدا، آن هم قسم باشد.

مسأله 4 قسم به پيغمبران و امامان و به چيزهاى مقدس مثل قرآن، كعبه، و امثال آنها صحيح نيست.

مسأله 5 اگر بگويد به خدا من اين كار را مى‏كنم اگر خدا بخواهد و مراد تبرّك نباشد، بلكه واقعاً تعليق باشد قسم واقع نمى‏شود، حتى اگر قسم به به جا آوردن كار واجبى باشد يا ترك كردن چيز حرام باشد. و اگر بگويد به خدا اين كار را مى‏كنم اگر فلانى بخواهد، پس اگر آن شخص خواست كه آن عمل را بكند، قسم واقع مى‏شود و اگر نخواست واقع نمى‏شود. و اگر گفت قسم به خدا اگر زيد آمد فلان كار را مى‏كنم، اگر زيد آمد قسم واقع است و بايد عمل كند و الّا نبايد عمل كند.

مسأله 6 شرط است در صحيح بودن قسم، آن كه قسم خورنده عاقل و بالغ باشد و قصد و اختيار داشته باشد، بلكه اگر در حال شدت خشم قسم بخورد به طورى كه قصد از او سلب شود صحيح نيست.

مسأله 7 قسم اولاد با منع پدر و قسم زن با منع شوهر درست نيست، مگر آن كه منع كند از كار واجب يا از ترك حرام، و در صورتى كه منع آنها متوجه به مورد قسم باشد بعيد نيست كه قسم آنها واقع نشود.

مسأله 8 اگر اولاد و زن قسم بخورند بدون اذن پدر و شوهر بعيد نيست كه قسم آنها واقع نشود حتى در قسم به به جا آوردن واجب و به جا نياوردن حرام، لكن نبايد احتياط را ترك كرد.

مسأله 9 اگر قسم بخورد كه واجبى يا مستحبى را ترك كند يا حرامى يا مكروهى را به جا بياورد قسمش صحيح نيست و اگر مورد قسم به حسب حكم شرع مباح است ولى به حسب منافع و اغراض عقلايى رجحان و مزيت داشته‏