نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 342

مسأله 18 تمام حرامهايى كه ذكر شد حلال مى‏شود در حال ضرورت و ناچارى، مثل آن كه انسان حفظ جانش بستگى داشته باشد به خوردن آن، يا اگر نخورد بيمارى شديدى عارضش مى‏شود كه نمى‏توان تحمل آن كرد يا ضعف عارضش مى‏شود به طورى كه به مرضى دچار مى‏شود كه نمى‏توان تحمل آن كرد، و غير اينها از موارد ناچارى، و لازم نيست كه علم يا گمان به عارض شدن اين امور پيدا كند، بلكه اگر احتمالى بدهد كه آن احتمال از منشأ عقلايى باشد كفايت مى‏كند.

مسأله 19 اگر كسى او را اجبار كند به خوردن يكى از حرام‏ها و بترسد از آن شخص بر جان خودش يا جان ديگرى يا عرض خودش يا عرض محترم ديگرى و يا مال محترمى كه واجب است حفظ آن بر او و آن مال به قدرى باشد كه نتواند تحمل كند آن را يا تحملش حرج باشد، جائز است خوردن آن حرام.