نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 41

روزهاى عادت باشد، و خون ديگر، نه تمام آن و نه مقدارى از آن در روزهاى عادت نباشد، بايد خونى كه مقدارى از آن در ايام عادت بوده حيض و ديگرى را استحاضه قرار دهد.

صورت سوم: آن كه زن صاحب عادت عدديه باشد و يكى از دو خون، عددش موافق عدد عادت حيض باشد، بايد آن را حيض و ديگرى را استحاضه قرار دهد.

صورت چهارم: آن كه صاحب عادت عدديه و وقتيه باشد، و مقدارى از يكى از دو خون در ايام عادت باشد، ولى عددش به اندازه عدد عادت حيض نباشد و خون ديگر در روزهاى عادت نباشد، ولى عددش به اندازه عدد عادت حيض باشد، بايد در هر دو خون احتياط نمايد، يعنى كارهايى كه بر حائض حرام است ترك كند و كارهاى مستحاضه را به جا آورد.

صورت پنجم: آن كه زن صاحب عادت نباشد، و يا صاحب عادت باشد ولى هيچ يك از دو خون در روزهاى عادت واقع نشود، پس اگر يكى از دو خون نشانه‏هاى حيض را داشته باشد و ديگرى نداشته باشد، بايد آن را كه نشانه حيض دارد حيض و ديگرى را استحاضه قرار دهد، و اگر هر دو نشانه‏هاى حيض را داشته باشند، و يا هر دو نشانه‏هاى حيض را نداشته باشند، بنا بر احتياط واجب بايد خون اول را حيض و بعد از آن تا تمام شدن ده روز احتياط نمايد، مثلًا اگر سه روز اول را خون ببيند بعد سه روز پاك شود و دو مرتبه هفت روز خون ببيند، بايد سه روز اول را حيض قرار دهد و سه روز پاكى را احتياط نمايد يعنى كارهايى كه بر حائض حرام است ترك كند و كارهايى كه بر زن پاك واجب است به جا آورد، و در چهار روز از آن هفت روزى كه خون ديده باز احتياط نمايد يعنى كارهايى كه بر حائض حرام است ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد.

مسأله 7 زنى كه معمولًا ماهى يك مرتبه خون مى‏بيند، اگر در يك ماه دو مرتبه خون ببيند و روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز كمتر نباشد،