نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 375

چه بعد از عقد به شرط آن كه جنون كاملى باشد به طورى كه اوقات نمازها را نتواند تشخيص بدهد و اگر جنون به اين حد نرسيده باشد بايد احتياط شود و فرقى نمى‏كند بعد از عقد بين اين كه دخول شده باشد يا نشده باشد. و امّا مرد، پس مى‏تواند كه عقد را به خاطر ديوانگى زن بهم زند به شرط اين كه جنون قبل از عقد باشد و مرد هم مطلع بر آن نباشد، و امّا اگر جنون بعد از عقد پيدا شود در اين صورت اختيارى براى مرد نيست.

مسأله 2 جميع عيبهايى كه مرد مى‏تواند عقد را به خاطر ابتلاء زن به آنها بهم بزند در وقتى است كه آن عيوب قبل از عقد باشد، پس اگر بعد از ازدواج پيدا شود مرد اختيارى براى بهم زدن عقد ندارد چه قبل از نزديكى كردن با او باشد يا بعد از آن.

مسأله 3 بايد هر يك از مرد و زن وقتى كه مطلع شدند بر عيب ديگرى اگر بخواهند جدا شوند عقد را فوراً بهم زنند، بلى اگر جاهل باشند به اين كه اختيار فسخ دارند و يا جاهل باشند به اين كه اين كار فورى است، بعد از مطلع شدن مى‏توانند عقد را بهم بزنند.

مسأله 4 بهم زدن عقد و جدا شدن زن و مرد به خاطر يكى از آن عيبها غير طلاق است چه از طرف مرد واقع شود و چه از طرف زن و از براى همين جهت است كه شرايطى كه در طلاق دادن است در اينجا نيست، مثل آن كه مى‏توانند فسخ كنند در حال حيض و نفاس و معتبر نيست اين كه دو شاهد عادل حاضر باشند و طلاق سوم هم محسوب نمى‏شود تا اين كه محتاج به محلل باشد، بلى در بعضى از احكام در بعضى از فروض مثل هم هستند چنانچه مى‏آيد.

مسأله 5 هر يك از مرد و زن مى‏توانند به خاطر آن عيبها عقد را برهم زنند و اذن حاكم شرع و فقيه عصر دخالت ندارد، بلى در صورتى كه مرد عنين باشد، بايد به حاكم شرع رجوع شود تا اين كه او وقتى را معين كند براى آن كه شوهر در