نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 54

پيراهن بايد از سر شانه تا نصف ساق پا را بنا بر اقوى به پوشاند، و درازى سر تا سرى بايد به قدرى باشد كه بستن دو طرف آن ممكن باشد، و پهناى آن به اندازه‏اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد و بر ميت پيچيده شود و تمام بدن او را به پوشاند.

مسأله 1 كفن كردن با چيز غصبى اگر چه چيز ديگرى هم نباشد، جايز نيست.

مسأله 2 كفن كردن با پوست مردار و پوست حيوان حرام گوشت يا مو و كرك آن و پارچه ابريشمى خالص و چيز نجس، در حال اختيار جايز نيست، و با پوست حيوان حلال گوشت نيز بنا بر احتياط واجب كفن ننمايند، امّا كفن كردن با مو و پشم و كرك حيوان حلال گوشت مانعى ندارد، و در حال ناچارى پوست حيوان حلال گوشت بر چيز نجس مقدم، و چيز نجس بر پارچه ابريشمى خالص، و پارچه ابريشمى خالص بنا بر احتياط واجب بر اجزاء حرام گوشت مقدم مى‏باشد.

مسأله 3 اگر كفن ميت پيش از گذاشتن در قبر نجس شد چنانچه كفن ضايع نمى‏شود، بايد مقدار نجس را بشويند يا ببرند. و هم چنين بعد از گذاشتن در قبر اگر شستن و بريدن هر دو ممكن باشد، بهتر اين است كه مقدار نجس را ببرند و امّا اگر شستن ممكن نباشد مگر به بيرون آوردن ميت از قبر، واجب است مقدار نجس را ببرند، و اگر بريدن سبب ضايع شدن كفن مى‏شود و شستن هم ممكن نيست مگر به بيرون آوردن ميت از قبر، چنانچه بيرون آوردن ميت از قبر جهت شستن كفن يا تبديل آن موجب بى‏احترامى او مى‏شود، جايز نيست.

مسأله 4 كفن ميت به نحوى كه متعارف و لايق شأن او است و هم چنين مئونه ساير تجهيزات از قبيل آب و سدر و كافور و غيره از اصل مال او جدا مى‏شود و در زائد بر قدر واجب با مراعات آبروى ميت مستحب است احتياط نمايند.