نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 60

نحوى كه گفته شد، در صورتى كه درنده‏اى پيدا نشود و از بويش كسى صدمه نبيند.

مسأله 2 اگر كسى در كشتى بميرد، چنانچه بودن او در آنجا بى‏مانع باشد و يا جسد او فاسد نمى‏شود، بايد صبر كنند تا به خشكى برسند و او را دفن نمايند، ولى در صورتى كه بودن ميت در كشتى مانعى داشته باشد و يا فاسد مى‏شود، بايد او را غسل بدهند و كفن نموده و حنوط كنند و بر آن نماز گزارده و او را در ظرفى مثل خمره گذاشته و درش را بسته به دريا انداخته و يا چيز سنگينى به پاى او بسته به دريا بيندازند، و بهتر آن است كه اگر خمره و يا مثل آن باشد او را در خمره گذارند. و هم چنين اگر بر ميت بترسند از جهت نبش قبر يا مثله نمودن (به معنى بريدن گوش و بينى و يا عضو ديگر) بايد به نحوى كه گفته شد او را در دريا بيندازند.

مسأله 3 واجب است ميت را در قبر به پهلوى راست به نحوى كه سرش به طرف مغرب و پايش به طرف مشرق باشد بخوابانند، امّا اگر زن كافره‏اى بميرد و بچه در شكم او مرده و پدر آن طفل مسلمان باشد، بايد اين چنين زن را در قبر به پهلوى چپ، پشت به قبله بخوابانند كه روى بچه به طرف قبله باشد.

مسأله 4 مخارج دفن ميت و هم چنين مخارج محكم كردن قبر ميت در صورت لزوم و مخارج دريا انداختن او از اصل مالش برداشته مى‏شود.

مسأله 5 چيزهايى كه از ميت جدا مى‏شود از قبيل مو و دندان و ناخن بايد دفن شود، و احتياط واجب آن است كه آنها با بدن ميت دفن شود، اگر ممكن شود.

مسأله 6 اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد و هم چنين نشود او را رو به قبله قرار داد، چنانچه ملك غير نباشد بايد درب (دهانه) چاه را ببندند و همان جا را قبر او قرار بدهند، و اگر ملك غير باشد و اجازه بدهد نيز بايد همان جا را قبر او قرار داد.