نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 10

تشخيص آن ممكن نباشد، و اگر دو مجتهد در علم با يكديگر مساوى باشند و يا نشود تشخيص داد يكى از ديگرى اعلم است يا نه، مكلف مى‏تواند هر يك از آنها را كه مى‏خواهد اختيار نمايد، بلكه جايز است بعضى از مسائل را از يكى و بعض ديگر را از ديگرى تقليد نمايد، ولى اگر يكى از آنها ورع و پرهيزكاريش بيشتر باشد، بهتر آن است كه از او تقليد نمايد.

مسأله 6 تقليد مجتهد ميت ابتداءً جايز نيست، امّا اگر در زمان حياتش از او تقليد نموده و عمل به فتواى او كرده، جايز است بعد از وفات آن مجتهد بر تقليد او باقى بماند، حتى در مسائلى كه در زمان حيات او عمل نكرده.

مسأله 7 اگر مكلف مدتى كارهاى خود را بدون تقليد به اميد موافقت آن با واقع عمل نمايد، چنانچه بفهمد عملش مطابق با واقع بوده و يا موافق فتواى مجتهدى كه جايز است بر او به او رجوع نمايد، عملش صحيح است.

مسأله 8 به دست آوردن فتوا يعنى دستور مجتهد، چهار راه دارد: اوّل: شنيدن از خود مجتهد. دوم: شنيدن از دو نفر عادل و يا يك نفر كه فتواى مجتهد را نقل كنند. سوم: شنيدن از كسى كه راست گو و موثق باشد. چهارم: ديدن در رساله مجتهد، در صورتى كه انسان به درستى آن رساله اطمينان داشته باشد.

مسأله 9 مسائلى كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد، مگر آن كه كسى اطمينان پيدا كند كه هر گز به آنها احتياج پيدا نمى‏كند.

مسأله 10 اگر مجتهد اعلم در مسأله‏اى فتوا نداشته باشد و احتياط نمايد، مقلد مى‏تواند در آن مسأله به مجتهد ديگر كه از ساير مجتهدين اعلم است رجوع نمايد، امّا اگر در مسأله‏اى فتوا دهد بعد احتياط مستحبى كند، جايز نيست به فتواى مجتهد ديگر عمل نمايد.