نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 87

مسأله 6 از اول مغرب تا مقدار خواندن سه ركعت نماز، اختصاص دارد به نماز مغرب، و همين طور به قدر چهار ركعت نماز خواندن كه به نصف شب باقى است، اختصاص دارد به نماز عشاء.

مسأله 7 اگر از نيمه شب گذشت، نماز مغرب و عشا را به قصد ما في الذّمه بخواند چه عمداً تأخير انداخته باشد و چه اضطراراً، مثل آن كه فراموش كرده يا خواب مانده باشد.

مسأله 8 وقت نماز صبح از اول طلوع فجر صادق است تا طلوع آفتاب.

مسأله 9 تا وقتى كه نماز ظهر به طور صحيح خوانده نشده باشد نماز عصر را در وقت اختصاصى ظهر نمى‏شود خواند، و همين طور است مغرب و عشاء.

مسأله 10 اگر به گمان آن كه وقت ظهر داخل شده، نماز ظهر و عصر را خواند و بعد معلوم شد وقت نبوده و مقدارى نماز ظهر قبل از وقت و مقدارى از نماز عصر در وقت اختصاصى ظهر واقع شده، نماز صحيح است، ولى اگر تمام نماز عصر در وقت اختصاصى ظهر واقع شده احتياطاً اعاده كند.

مسأله 11 اگر به گمان آن كه نماز ظهر را خوانده نماز عصر را خواند، و بعد معلوم شد نماز ظهر را نخوانده بوده و بيش از چهار ركعت نماز خواندن به مغرب باقى نيست، بايد نماز ظهر را به قصد اداء در همان وقت اختصاصى عصر بخواند.

مسأله 12 اگر نماز عصر را عمداً قبل از ظهر يا عشا را قبل از مغرب بخواند، همان نماز عصر يا عشاء باطل است، ولى اگر سهواً باشد و بعد از نماز متوجه شود مانعى ندارد.

مسأله 13 اگر نماز عصر را قبل از ظهر، يا عشا را قبل از مغرب سهواً شروع كرد و در بين نماز متوجه شد، تا وقتى كه جاى عدول باقى است، بايد عدول كند به نماز قبلى. امّا اگر جاى عدول گذشته باشد، مثل آن كه نماز عشاء را بر مغرب‏