آياتى كه قبل از اين آيه شريفه در قرآن بيان شده درباره ربا خواران و ناسپاسگويان و گنهكاران سخن مى گويد، اما در اين آيه فوق درباره كسانى كه در پرتو ايمان ، خود پرستى را ترك گفته و عواطف فطرى خود را زنده و علاوه بر ارتباط با پروردگار و برپاداشتن نماز، به كمك و حمايت نيازمندان مى شتابند و از اين راه ، از تراكم ثروت و بوجود آمدن اختلافات طبقاتى و بدنبال آن هزار گونه جنايت جلوگيرى مى كنند پاداش خود را نزد پروردگار خواهند داشت و در هر دو جهان از نتيجه عمل نيك خود بهره مند مى شوند.طبيعى است كه ديگر عوامل اضطراب و دلهره براى اين دسته بوجود نمى آيد، خطرى كه در راه اين سرمايه داران مفت خوار بوده و لعن و نفرينهائى كه بدنبال آن نثار مى شد براى اين دسته نيست . و بالاخره از (( آرامش كامل )) برخوردار بوده هيچگونه اضطراب و غمى نخواهد داشت كه دنباله آيه مى فرمايد.و لاخوف عليهم و لا هم يحزنون اين دسته نزد خداوند داراى اجر و مزد هستند و براى آنان ترس و غضه نخواهد بود..(65)
داستان آيه 10
نماز و پاداش آخرت
امام صادق عليه السلام فرمودند (( الصلوة ميزان من وفى استوفى )) ، نماز ميزان و ترازو است ، هر كس آن را كامل انجام دهد (بدون كمى و زيادى ) پاداش كامل را در آخرت دريافت مى نمايد..(66)مرحوم علامه ملا محسن فيض كاشانى رحمة الله در پيرامون اين حديث شريف مى فرمايد: منظور اين است كه نماز معيار و سنجش ساير عبادات است و اگر كسى آداب و شرايط آنرا بطور كامل انجام دهد پاداش را در آخرت دريافت مى كند،و اگر در اين راستا به هر اندازه كوتاهى كند، به همان اندازه دستش از آثار و پاداش نماز،كوتاه مى گردد.شرايط صحت نماز عبارتند از: طهارت قبله ، پاكى لباس و بدن ،مباح بودن لباس و زمين و... انسان را در برابر بعضى از آلودگى هاى جامعه پاك مى سازد،و از اگر نماز گزار بخواهد پاداش نماز را بطور كامل دريافت كند بايد شرايط كمال نماز را هم بداند كه عبارتند از، ولايت ،خشوع ، حضور قلب ، خوردن غذاى حلال ،و پرهيز از غذاى شبهه ناك ، توجه و تفكر در آداب نماز كه انسان را به مراحل بالا سوق مى دهد چون نماز معراج مؤ من است و به خدا نزديك مى كند.
آيه 11 : بشارت به ذكر ياد در حال نماز
فنادته الملا ئكه و هو قائم يصلى فى المحراب ان الله يبشرك بيحى مصدقا بكلمة من الله و سيدا و حصورا و نبيا من الصالحين .(67)
ترجمه
پس زكريا را فرشتگان ندا كردند هنگامى كه در محراب عبادت به نماز ايستاده كه همانا خداوند ترا بو لادت مى دهد در حاليكه او به نبوت عيسى كلمه خدا گواهى مى دهد و او خود در راه خدا پيشوا و پارسا و پيغمبرى از شايستگان است .
تفسير آيه
هنگامى كه حضرت زكريا در محراب عبادت به نماز ايستاده بود از خداوند طلب فرزند كرد كه خداوند به او فرزندى عطا كند (قال هب لى من لدنك ذرية طيبة انك سميع الدعا) (68) (خداوندا فرزند پاكيزه اى به من عطا كن كه تو دعاى بندگان خود را مى شنوى ) فنادتة الملائكة و هو قائم فى المحراب ) چيزى نگذشت كه دعاى زكريا به اجابت رسيد و موقعى كه در محراب عبادت مشغول نيايش بود فرشتگان پروردگار،او را صدا زدند و بشارت دادند كه خداوند به زودى پسرى بنام (( يحيى )) به او خواهد داد كه داراى صفات زير است :اول :اينكه به خضرت مسيح عليه السلام ايمان مى آورد، و او را با ايمان خود، تقويت و كمك مى كند (مصدقا بكلمة من الله ) بايد توجه داشت كه منظور از (( كلمه )) در آيه مورد بحث و بعضى ديگر از آيات ( چنانكه خواهد آمد) حضرت مسيح عليه السلام است و همانطور كه در تاريخ آمده ، يحيى ،شش ماه از عيسى بزرگتر بود و نخستين كسى بود كه نبوت او را تصديق كرد و چون در ميان مردم به پاكى و زهد،اشتهار تامى داشت ،اين گرايش او به مسيح عليه السلام اثر عميقى در توجه مردم به نبوت و دعوت او داشت .
لطفا منتظر باشید ...
