لطفا منتظر باشید ...
ويژگى هاى شعر دعبل
الف) ظاهر شعر: سبك ادبى و لفظى شعر دعبل, تحت تأثير اشعار متقدّمان, به ويژه شاعران بزرگ دوره جاهليت است. يكى از اوزان شعر عرب, بحر طويل (فعولُن مفاعيلُن فعولُن مفاعِلُ) است, كه بسيارى از شاهكارهاى شعر عرب از قديم در اين وزن سروده شده است. قصيده (لاميه) و بسيار مشهور (امرؤ القيس) شاعر بزرگ جاهليت, در اين وزن سروده شده است. اين شعر يكى از (مُعَلّقات سبع) (هفت شعر شاهكار دوره جاهليت عرب)(1) بود كه پيش از اسلام از ديوار كعبه آويخته شده بود:
قِفا§ نَبكِ مِنْ ذِكري§ حَبيبٍ وَمَنْزِلِ
بِسِقْطِ اللَّوي§ بَيْنَ الدَّخُولِ فَحَومَلِ(1)
بِسِقْطِ اللَّوي§ بَيْنَ الدَّخُولِ فَحَومَلِ(1)
بِسِقْطِ اللَّوي§ بَيْنَ الدَّخُولِ فَحَومَلِ(1)
ب) محتواى شعر: دعبل, جوهر معنوى و باطنى شعر و انديشه اش را از مكتب اهل بيت گرفته و شعر او ترجمان افكار, عقايد و آرمان هاى اصيل و مكتبى تشيّع است. او خود شاعر عقيده و ايمان بود و اشعارش شاهد اين مدّعا است. مطالعه ديوان دعبل و نيز اشعارى كه در اين كتاب آورده ايم ـ به ويژه قصيده مدارس آيات ـ مى تواند نمونه روشن و گويايى از محتواى تابناك اشعار اين شاعر بزرگ باشد.ناگفته نماند شاعران شيعه بيش از همه, از يك ديگر تأثير پذيرفته اند. در اشعار دعبل, رد پايى از شاعران شيعيِ پيش از خود, از جمله كُميت ديده مى شود. كميت مى گويد:
أَلَمْ تَرني مِنْ حُبِّ آلِ محمّدٍ
أَرُوحُ وَأَغْدُوخا§ئِفاً أَتَرَقَّبُ(1)
أَرُوحُ وَأَغْدُوخا§ئِفاً أَتَرَقَّبُ(1)
أَرُوحُ وَأَغْدُوخا§ئِفاً أَتَرَقَّبُ(1)
أَلَـمْ تَرَ أَنّـي مُـذْ ثَـلا§ثِينَ حِـجَّةً
أَرُوْحُ وَأَغْدُو دا§ئِمَ الْحَسَرا§تِ(1)
أَرُوْحُ وَأَغْدُو دا§ئِمَ الْحَسَرا§تِ(1)
أَرُوْحُ وَأَغْدُو دا§ئِمَ الْحَسَرا§تِ(1)
