بغداد - دعبل خزاعی نسخه متنی

بغداد

شعر و انديشه و هنر مرز نمى شناسد و قلمرو هنر و شعر, دل هاى مردم است. هرجا انسانى زندگى مى كند, هنر و شعر خوب به سراغش خواهد رفت.

هنر خوب مثل ابرى مسافر است كه بى گذرنامه سفر مى كند. هيچ ابرى را نمى توان به پاسگاه جلب كرد, يا با چكش به قسمتى از آسمان ميخكوب نمود.(1)
آن شعر دل انگيز و شيواى دعبل جوان در اندك مدتى همه جا پخش شد و به همه شهرهاى عراق, بلكه بلادعرب رسيد و شاعر جوان را شهره آفاق كرد.

آن زمان, سال هاى اوّل خلافت هارون الرّشيد بود. روزى يكى از مطربانِ دربار, شعر دعبل را با صداى دلنشينى در حضور خليفه زمزمه كرد و چون به بيت دوم رسيد, هارون منقلب شد. چون آوازه خوانى به پايان رسيد, هارون پرسيد: (شاعر اين شعر كيست؟)
گفتند: (شاعر جوانى است به نام دعبل بن على از قبيله خزاعه كه در كوفه زندگى مى كند).

هارون دستور داد ده هزار درهم پول و جامه اى فاخر آوردند.پول و جامه را با يك اسب اصيل, به يكى از نزديكانش سپرد و گفت:

اين ها را به كوفه ببر و به عنوان جايزه از جانب ما به دعبل بده و از طرف من بگو: اگر مى خواهد به بغداد, پيش ما بيايد. اگر نيايد, جايزه را بده و برگرد.

فرستاده هارون عازم كوفه شد و هارون در همان مجلس به خواننده شعر نيز جايزه داد. پيك دربار در كوفه, دعبل را پيدا كرد و پس از تحويل دادن جايزه, پيشنهاد خليفه را نيز به او ابلاغ نمود. دعبل به همراه فرستاده دربار, عازم بغداد شد.(1)
بدين گونه, شاعر جوان شيعه, زندگى تازه اى را در بغداد آغاز كرد و ملازم هارون الرّشيد شد. آن زمان هنوز هارون عباسى, عليه علويان و شيعيان, به ويژه هفتمين پيشواى معصوم حضرت امام موسى الكاظم دست به كارى نزده بود.

تاريخ دقيق عزيمت دعبل به بغداد, معلوم نيست, امّا از جريان ولايت دارى او در شهر سِمِنجان, فهميده مى شود كه قبل از 175هـ.ق. به بغداد رفته است. شايان ذكر است خلافت ننگين هارون الرّشيد از 170 آغاز شد. بنابراين دعبل در همان اوايل حكومت هارون, به بغداد آمده بود.