پس از جريان عاشورا، ائمه اطهار عليهم السلام و به دنبال آن شيعيان ايشان، با تمام تلاش در حفظ دست آورد عاشورا تلاش نمودند.و عاشورا را بعنوان روز عزاى آل محمد و روز مصيبت بزرگ اهل البيت معرفى كرده اند، تشويق و ترغيب در زيارت سيدالشهداء، و برقرارى مجالس عزا و گريه و زارى بر حضرت، و طلب شفا از تربت پاك ايشان و مسائلى از اين قبيل، نشانگر همين مساءله است.ائمه مكرر سفارش مىكردند و خود نيز اقدام مىكردند بر اينكه عزاى حسينى، هر سال و هر چه با شكوه تر برگزار شود، و دستور دادند تا عاشورا بعنوان روز مصيبت و عزاى عمومى اعلام شود و امام رضا عليه السلام فرمود: هر كه روز عاشورا، كار كردن را رها كند - كار را تعطيل كند - خداوند نيازهاى دنيا و آخرت او را برآورده كند، و هر كه روز عاشورا را روز مصيبت و خون و اندوه و گريه قرار دهد، خداوند روز قيامت را روز شادمانى و سرور او قرار مىدهد و بواسطه ما چشمش در بهشت روشن مىگردد، و هركس روز عاشورا را روز بركت نامد و براى منزل چيزى در آن روز ذخيره كند، در آن پس انداز بركت نبيند و روز قيامت با يزيد و عبيدالله و عمر ابن سعد - لعنهم الله - در درك اسفل محشور خواهد شد. (291)