حضرت آيت الله شيخ جواد ابن شيخ مشكور، از بزرگان علماء و فقهاء نجف اشرف و مرجع تقليد جمعى از شيعيان عراق بود كه در سال 1337 رحلت نمود.آن مرحوم در شب 26 ماه صفر سال 1336 در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائيل را مىبيند، پس از سلام از او مىپرسد از كجا مىآئى؟ مىفرمايد: از شيراز و روح ميرزا ابراهيم محلاتى را گرفته ام، شيخ مىپرسد: روح او در برزخ در چه حاليست؟ مىفرمايد: در بهترين حالات و در بهترين باغهاى عالم برزخ، خداوند هزار فرشته ماءمور كرده كه از او فرمان مىبرند، گفتم: براى چه كارى شايسته چنين مقامى شده است آيا بخاطر مقام علمى و تدريس و تربيت شاگرد؟ فرمود: نه، گفتم: بخاطر نماز جماعت و رساندن احكام به مردم فرمود: نه، گفتم: پس براى چه فرمود: جهت خواندن زيارت عاشورا. (مرحوم ميرزاى محلاتى در سى سال آخر عمرش زيارت عاشورا را هيچ روزى ترك نكرد و اگر روزى بخاطر بيمارى يا امر ديگرى نمى توانست بخواند، نايب مىگرفته است).آن عالم بزرگوار از خواب برخاسته فردا به منزل آيت الله ميرزا محمد تقى شيرازى مىرود و خواب خود را نقل مىنمايد،آيت الله شيرازى گريان مىشود، علتش را مىپرسند، مىفرمايد: ميرزاى محلاتى از دنيا رفته است و ايشان استوانه فقه بود،يكى گفت: اين خوابى بوده كه واقعيت آن معلوم نيست، ايشان فرمود: بله خواب است اما خواب شيخ مشكور است نه افراد معمولى، فرداى آن روز بوسيله تلگراف خبر فوت ميرزاى محلاتى از شيراز به نجف اشرف مىرسد و راست بودن آن خواب آشكار مىگردد.اين داستان را جمعى از فضلاء نجف اشرف از مرحوم آيت الله سيد عبدالهادى شيرازى - ره - كه در منزل آيت الله شيرازى و آمدن آيت الله مشكور و نقل خواب خود حضور داشته است نقل نمودند. (274)
لطفا منتظر باشید ...
