امام صادق عليه السلام فرمود: وقتى سيدالشهداء از مدينه خارج شد، گروههائى از ملائكه، سلاح در دست، سوار بر مركب بهشتى، نزد حضرت آمدند، سلام كردند و گفتند: اى حجت خدا بر خلق بعد از جد و پدر و برادرش، خداوند جد شما را به ما در جاهاى مختلف كمك داده و ما را نيز به كمك شما فرستاده است، حضرت فرمود: وعده گاه ما كربلا باشد، همانجا كه شهيد مىشوم، گفتند: اى حجت خدا اگر از دشمن هراس دارى بفرما تا با شما باشيم، حضرت فرمود: اينها به من راهى ندارند و كارى نمى توانند بكنند تا به جايگاهم برسم، در خبر است كه گروههائى از جن نيز به كمك حضرت آمدند و گفتند: ما شيعه و ياوران شما هستيم، اگر فرمان دهى، همه دشمنان شما را نابود كنيم بدون اينكه شما از جاى خود حركت كنيد. حضرت براى آنها دعاى خير نمود و فرمود: مگر در كتاب خدا نخوانده ايد هر كجا باشيد، هر چند در برجهاى بلند، مرگ به سراغ شما خواهد آمد، و فرموده است كسانى كه بر آنها قتل نوشته شده به آرامگاه خود خواهند رفت، اگر من در جاى خودم بمانم، اين خلق ننگين به چه امتحان و مبتلا مىشوند؟ چه كسى در آرامگاه من خواهد بود، در حالى كه خداوند آن را هنگام گستردن زمين اختيار كرده و آن را امان دين و دنياى آنها قرار داده است. آنگاه جن بعد از سخنان سيدالشهداء گفتند: بخداى سوگند اگر نه اين است كه اطاعت شما لازم و ترور جايز نيست، تمام دشمنان شما را قبل از اينكه به شما برسند هلاك مىكرديم! حضرت فرمود: بخدا سوگند ما از شما بيشتر قدرت داريم بر دشمنان، ولى (ما اقدام نمى كنيم تا) ليهلك من هلك عن بينة و يحيى من حى عن بينه يعنى تا هر كه هلاك مىشود بعد از روشن شدن راه و هر كه هدايت مىيابد نيز از روى آگاهى باشد. (نفس المهموم)
لطفا منتظر باشید ...
