امام صادق عليه السلام به مسمع ابن عبدالملك فرمود: اى مسمع تو از اهل عراق هستى آيا به زيارت قبر حسين عليه السلام مىروى مسمع گويد: عرض كردم، من مردى معروف هستم، طرفداران خليفه اطراف ما هستند، مىترسم گزارش دهند و مرا اذيت كنند، حضرت فرمود: آيا مصائب سيدالشهداء را ياد مىكنى عرض كردم: آرى، حضرت فرمود: بى تابى مىكنى عرض كردم: آرى بخدا سوگند، چنان متاءثر و گريان مىشوم، كه خانواده من آن را در من مشاهده كرده، از غذا خوردن مىافتم، حضرت فرمود: خدا اشك تو را رحمت كند.تو از كسانى هستى كه اهل جزع بر ما اهل بيت مىباشند، بخاطر خشنودى ما خوشحالند و براى ناراحتى ما ناراحتند،... بدان كه هنگام مرگ، پدران ما خواهى ديد كه ملك الموت را براى تو سفارش مىكنند، و بشارتى كه بتو مىدهند برتر است، ملك الموت بر تو از مادر دلسوز نسبت به فرزندش مهربان تر خواهد بود، سپس حضرت گريست، من هم گريان شدم سپس پس از جملاتى فرمود:هر كه بخاطر دلسوزى بر ما و آنچه بر سر ما آمد گريان شد، خداوند قبل از خارج شدن آن اشك بر او ترحم مىكند، و چون بر گونه اش جارى شود، اگر يك قطره از آن اشكها در جهنم افتد، حرارت جهنم را از بين ببرد به گونه اى كه حرارتى در آن نماند. (306) الحديثامام صادق عليه السلام فرمود: هر چيزى ثواب (مشخصى) دارد جز اشك براى ما، (307) (كه ثواب آن اندازه ندارد.)
لطفا منتظر باشید ...
