فصل اول : شناخت كافر, اهل كتاب و مشرك
گفتار اول : معناى كفر
1 - معناى لغوى كفر و مصاديق آن
هرچند در اين كتاب خصوص ((اهل كتاب و مشركان )) مطمح نظرند, اما از آن جا كه فقيهان شيعى در رساله هاى عمليه خويش از ((كافر)) به عنوان يكى ازنجاسات نام برده واهل كتاب و مشركان مشمول اين عنوان هستند, لذا آشنايى بامفهوم عنوان كفر و كافر, به ويژه در
فـرهـنـگ وقـامـوس قرآن و حديث از بايسته هاى آغازين تحقيق است تا حدود و مرزهاى موضوع
واقعى كتاب مشخص ترگردد:
واژه ((كـفر)) از نظر لغت شناسان عرب يك معناى كلى دارد و آن ((پوشاندن )) است .معانى ديگر
اين واژه , مصداق هايى از همين معناى كلى مى باشند, از قبيل :1 - كـفر در برابر ايمان كه به معناى پوشاندن و انكار حقايقى , از قبيل خدا,قيامت , نبوت پيامبران ,
آيات نازل شده بر پيامبران و ... است .2 - كفران نعمت دربرابر شكر نعمت , كه به معناى ناديده گرفتن نعمت است .3 - كافر به معناى شب , كه پرده سياه وظلمت را برهمه اشيا مى افكند.4 - كفر به معناى كشاورزى , و كافر, يعنى كشاورز, كه بذر را در زمين پنهان مى كند.5 - كفر به معناى پوشيدن زره جنگى كه سربازان بدن خويش را با آن مى پوشانند.بسيارى از لغت شناسان بزرگ عرب اين معانى را مصاديقى از همان معناى كلى دانسته اند, از قبيل
راغـب در ((مـفـردات ))((25))
, ابـن فـارسـى در ((معجم مقاييس اللغة )),((26))
ابن منظور در
((لـسـان الـعـرب )),((27))
جـوهرى در صحاح اللغة ,((28))
زبيدى در ((تاج العروس ))((29))
و
طريحى در ((مجمع البحرين )).((30))