بررسی نظریه های نجات و مبانی مهدویت جلد 1

انتصاب را ابلاغ نمود. در اسلام اين كار به دو طريق انجام گرفت:

نخست پيغمبر خاتم (صلى الله عليه وآله) دوازده نفر را تعيين كرد نام و نشان و ويژگى هاى هر كدام را بيان نمود. سپس هر امامى امام بعد از خود را تعيين كرد و بالأخص به حضرت مهدى (عج) بيشتر اهميت داده اند.

اوّل، خداى متعال در قرآن با خطاب «يا ايها الرسول» و در حديث لوح حضرت فاطمه (عليها السلام) و در حديث معراج كه بيان شدند اين مهم را انجام داد.

دوم، حضرت خاتم النبيّين(صلى الله عليه وآله) در غدير خم و مناسبت هاى بسيار امامت و جانشينى حضرت على (عليه السلام) را گوشزد كرد.

سوم، حضرت ائمه ى طاهرين(عليهم السلام) هر كدام امام بعد از خود را تعيين كردند و بالاتفاق حضرت مهدى ارواحنا له الفداء را تعيين كرده اند كه با عناوين مختلف ذكر شده است.

اين مطلب در اخبار متواتر بلكه فوق تواتر از شيعه و سنّى نقل شده است. اگر كسى انصاف داشته باشد جاى هيچ شبهه اى باقى نمى ماند. هم چنين آن حضرت را به عنوان قائم آل محمّد (عج) و مهدى اين امت و امام غايب و سرّ مستور معرّفى كرده، و بيان كرده اند كه وى پس از غيبت طولانى مسلماً ظهور مى كند و تمام زمين را پر از عدل و داد مى كند پس از آن كه پر از ظلم و جور شده است.

«موثّقة ابى بصير عن الصادق عن ابائه : قال قال رسول الله  (صلى الله عليه وآله) : المهدىّ من ولدى اسمه اسمى و كنيته كنيتى اشبه الناس بى خلقا و خلقا و تكون له غيبةً و حيرة حتّى يضلّ الخلق عن اديانهم فعند ذلك يقبل كالشهاب الثاقب فيملأها عدلاً و قسطا كما ملئت ظلماً و جوراً (1); رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود، حضرت مهدى از فرزندان من است، نام او نام من است و كنيه ى او كنيه ى من [يعنى كنيه اش ابوالقاسم است] از نظر خلقت و اخلاق

1- المجلسى، [العلامة] محمدباقر، بحارالانوار، ج 51، ص 72.