از تاريخ هندو چيزى در ادبيات كهن ثبت نگرديده است و تنها مرجع قديمى كه از آن اسم برده است كتابى هندى مى باشد كه در آن كلمه ى هندو به مفهوم «مردم» به كار رفته است، نه گروهى از پيروان يك دين و آيين. اما همان طور كه در اوستا و پارسى قديم به آن اشاره شده است واژه ى هندو واژه اى است كهن و هزار سال بعد مردمان آسياى ميانه و حتى غربى ها، كشور هند يا مردمانى را كه همگان آن سوى رودخانه ى ايندوس زندگى مى كردند، بدان مى خواندند و ريشه ى اصلى آن واژه ى Sindhnاست و واژه ى هندو و هندوستان نيز از آن گرفته شده و بعدها به صورت ايندوس و اينديا (هندوستان) در آمده است.استعمال واژه ى هندو به عنوان نوعى مكتب و آيين جزء وقايع اخير به حساب مى آيد و تنها مكتب موجود در هندوستان در زمان هاى قديم A ya-dha ma بوده است. Dha ma نوعى طرز فكر بخردانه شامل موضوعاتى چون وجدان، حقيقت و تمام وظيفه ها و مسؤليت هاى يك انسان است. A ya-dha ma به مفهوم كلى بيان گر داشتن ايمان و اعتقاد است و بودايى ها و بطور كلى توسط تمام كسانى كه به vedasباور داشته اند، پذيرفته شد.اصطلاح Vedic-dha ma نيز در عهد قديم جهت توجيه هر چه بيشتر
لطفا منتظر باشید ...
