لطفا منتظر باشید ...
امام حسين (عليه السلام) در كربلا كسى را كه مؤمنى در صلبش بود نمى كشت
روايتى مرسله كه در كتاب معالى السبطين از كبريت احمر از ابن ابى جمهور نقل مى كند تأييد مى نمايد كه حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) كسانى را كه در صلبشان از اهل ايمان قرار گرفته بود نمى كشت.«ان الحسين (عليه السلام) كان لا يقتل بعض اهل الكوفة فى حملاته مع تمكّنه من قتله و يقتل بعضهم، فسئل عن ذلك، فقال: ان الّذى لا اقتله ارى فى صلبه من اهل الإيمان (1); همانا حضرت حسين (عليه السلام) بعضى از اهل كوفه را در حمله هايى كه در كربلا به آن ها داشت نمى كشت با اين كه مى توانست آنان را بكشد و بعضى ديگر را مى كشت. درباره ى اين قضيه از آن حضرت سؤال شد. پاسخ داد: در صلب آن كسانى كه نمى كشم از اهل ايمان مى بينم».«و عن محبوب القلوب للأشكورى و غيره عن زين العابدين (عليه السلام) قال: رايت يوم عاشوراء من طعن ابى و لم يقتله ابى فلمّا انتقلت الإمامة الىّ علمت ان احداً من محبّينا فى صلبه (2); حضرت امام زين العابدين فرمود ديدم در روز عاشورا كسى نيزه اى به پدر بزرگوارم زد، ولى پدرم عكس العملى نشان نداد و او را نكشت. وقتى كه امامت به من منتقل شد دانستم كه يكى از دوستان ما در صلب او بوده است»!بايد نطفه ى مؤمنى در صلب كافران نباشد تا ظهور كند
ائمّه ى طاهرين(عليهم السلام) براى حفظ مؤمنان و ذريّه ى آنان خانه نشين شدند و در ميدان جنگ كسى را كه مؤمنى در صلبش بود نمى كشتند كه همين خود يكى از حكمت ها و فلسفه هاى غيبت حضرت مهدى مى باشد كه اگر ظهور كند براى كافران نقمت است، بايد تمامى آنان را بكشد و زمين را از لوث وجودشان پاك گرداند. لذا1- العسكرى، [العلامة]، معالى السبطين، ج 2، ص 17.2- همان.
