دليل هفتم ـ افشاى اسرار توسط شيعيان - بررسی نظریه های نجات و مبانی مهدویت جلد 1

دليل هفتم ـ افشاى اسرار توسط شيعيان

افشاگرى شيعيان از جمله چيزهايى است كه باعث غيبت شمرده شده است، زيرا اين ها نمى توانستند از نقل اسرارى كه ائمّه ى طاهرين برايشان بيان مى كردند و يا معجزات محرمانه اى كه انجام مى دادند، خوددارى كنند. بلكه افشا مى كردند و باعث زحمت و گرفتارى امامان (عليهم السلام) مى شدند و گاهى به قتل و شهادت آن بزرگواران منجر مى شد.

بزنطى از حضرت ثامن الحجج على بن موسى الرضا (عليهما السلام) نقل مى كند: «و لو انّ العلماء وجدوا من يحدّثونهم و يكتم سرّهم لحدّثوا و لبثّوا الحكمة و لكن قد ابتلاكم الله عزّوجلّ بالأذاعة و انتم قوم تحبّونا بقلوبكم و يخالف ذلك فِعلكم (1); اگر عالمان (امامان و پيشوايان بر حقّ) كسانى را مى يافتند كه با آن ها سخن گويند و آنان نيز اسرار و مطالب محرمانه ى ايشان را كتمان كنند، البته حديث ها مى گفتند و حِكمت و علم هاى تازه را براى شماپخش مى كردند و ليكن شما مبتلا و گرفتار افشاگرى شديد هستيد و هر چه ديديد يا شنيديد پخش مى كنيد و شما مردمى هستيد كه ما را در قلب خود دوست داريد و محبّت قلبى شما ثابت است ولى كار شما با دل هايتان مخالفت دارد».

ابى بصير از حضرت صادق (عليه السلام) نقل مى كند: «قال: قلت: ما لهذا الأمر امد ينتهى اليه نريح ابداننا. قال: بلى و لكنّكم اذعتم، فاخّره الله (2); ابو بصير گويد خدمت حضرت صادق (عليه السلام) عرض كردم: آيا براى امر فرج يعنى ظهور دولت حقّه ى حضرت مهدى  (عليه السلام)زمان معينى نيست تا به آن وقت منتهى شود، تا بدن هاى ما آرامش يابد؟ آن بزرگوار فرمود: زمان معينى داشت و لكن شما افشاگرى كرديد و مطالب محرمانه را پخش كرديد. خدا نيز آن مدّت را به تأخير انداخت».

از اين حديث ها به دست مى آيد افشاگرى شيعه يكى از دليل هاى غيبت

1- پيشين، ص 110.

2- پيشين، ص 117، ح 40.