همسفرهاي خوب - کرامات معصومیه (س) نسخه متنی

همسفرهاي خوب

دوست ارزشمندم جناب آقاي سبزواري در مورد سفرعتبات عالياتش فرمود: يكي از مشكلات سفر، دوست خوب است، هنگامي كه برنامه سفر درست شد، به فكر همسفران خوب افتاديم، دوستان همواره توصيه مي كردند كه در سفرهاي معنوي دوست خوب خيلي اهميّت دارد، آن هم در يك چنين سقر با فضيلت و پربار. معتقد بودم كه انسان بايد با افرادي سفركند كه سنخيّت داشته باشند، و به اصطلاح گروه خونشان به يكديگر بخورد.

پس از تلاش فراوان ديدم امر بسيار دشواري است، من حدّاكثر مي توانم سه چهار نفر دوست خوب فراهم كنم، نه يك كاروان.

چون توانايي خود را احساس كردم، به بي بي مراجعه نمودم و عرض كردم: دوستان همسفر من با شما، من به شما تفويض كردم.

خودم اوّل قصد كردم كه تنها حركت كنم، سپس با برادر ديني ام حاج محسن آقا، لكن در فرودگاه تهران با افراد ديگي برخورد نمودم، و در سوريه با گروههاي ديگري ، كه مجموعاً كاروان خوب و مطلوبي فراهم آمد كه مورد غبطه ديگران بود.

شب عرفه، ساعت 12 نيمه شب، اوّلين كاروان سي نفري بوديم كه وارد حرم با صفاي سالار شهيدان حضرت ابا عبداللّه الحسين عليه السّلام شديم. خدّام مشغول نظافت بودند و كسي در حرم نبود. من اوّلين كسي بودم كه به تنهايي در بالاسر امام حسين عليه السّلام نماز خواندم.

سپس گروههاي ديگر آمدند و تا ساعت 2 در حرم بوديم و من آخرين نفري بودم كه از حرم بيرون آمدم، آنگاه درهاي حرم بسته شد.