زدودن زنگار گناه - کرامات معصومیه (س) نسخه متنی

زدودن زنگار گناه

حجه الاسلام و المسلمين جناب آقاي حاج شيخ اسماعيل حسين زاده سرابي ، که از فضلاي برجسته و مورد وثوق مي باشند ، از مرحوم حجه الاسلام والسملين حاج ميرزا تقي زرگر ، که از شخصيّتهاي بارز حوزه علميه قم بودند و در سال 1398 هـ . فوت کردند مکاشفه اي را به شرح زير نقل فرمودند :

روزي در صحن مطهّر حضرت معصومه _ سلام الله عليها _ در خدمت مرحوم آقاي زرگر نشسته بوديم ، فرمود :

" يک روز در همينجا نشسته بودم يکمرتبه حالت مکاشفه به من دست داد ، ديدم که در ايوان طلا دوشهاي فراوان است که از آنها آب مي ريزد ، هر يک از زوّار که از حرم مطهّر خارج مي شود زير اين دوشها مي ايستد کاملاً شستشو مي کند و سپس راه مي افتد و هرگز احدي از زائران حضرت معصومه از اين معني مستثني نبود و همه آنجا شستشو مي کردند و مي رفتند " .

اين حالت در حدود 10 - 15 دقيقه ادامه يافت ، سپس چشمم عوض شد و همه چيز را به صورت عادي ديدم .

همچنين آقاي حسين زاده از مرحوم حجّه الاسلام والمسلمين آقاي حاج شيخ صادق نصيري سرابي ، متوفّاي 1413 هـ . که از هيات تحريريه " احقاق الحق " و اهل معني بودند نقل کردند که فرموده بود :

" من در بالاي سر حرم مطهّر حضرت معصومه عليها السلام مکرّر در مکرّر در عالم مکاشفه مشاهده کردم که از بالا بر سر زوّار آب مي ريزد " .

نگارنده گويد : اين دو مکاشفه دقيقاً مطابق با حقيقت است و طبق احاديث فراوان زائران حرم مطهّر اين شفيعه روز جزا اهل بهشت مي باشند و بهشت بر آنها واجب است .

بديهي است که زائران هنگامي بهشتي مي شوند که همزمان با اين زيارت زنگار گناه از سرتاسر پيکرشان شستشو داده شود .

اين ناچيز با مرحوم نصيري مانوس بودم و بر فضل و تقوي و ديانتش اعتقاد راسخ داشتم .

با مرحوم زرگر مانوس نبودم ولي همه کساني که با او محشور بودند همواره از عظمت روحي و معنوي آن بزرگوار سخن گفته ، در برابرش خضوع مي کنند .

يکي از دوستان اهل وِلا نقل مي کند که براي يکي از زوّار در حرم مطهّر حضرت معصومه _ سلام الله عليها _ مکاشفه اي حاصل مي شود ، مي بيند که دوش آبي بالاي سرش هست ، نگاه مي کند و مي بيند که بالاي سر هر زائري يک دوش آب هست .

متوجّه مي شود که آب بسيار لطيفي است و از ايستادن زير آب خيلي احساس لذّت مي کند و بدنش سبک مي شود .

از حرم خارج مي شود و مي بيند که در صحن مطهّر جعبه هايي چيده اند از روي زمين تا عنانِ آسمان . به هر کسي که عبور مي کند يک جعبه مرحمت مي کنند اگر چه عابر باشد و قصد زيارت نداشته باشد .

از صحن خارج مي شود و مي بيند جعبه در دستش نيست ، بر مي گردد به صحن مي بيند از جعبه ها خبري نيست ، به حرم مطهّر بر مي گردد مي بيند از دوشهاي آب اثري نيست . تازه آن وقت متوجّه مي شود که حالت مکاشفه برايش پيش آمده بود .