لطفا منتظر باشید ...
2 ـ حفظ استقلال
آرمـان و عـقيده ، بر اساس اتحاد و يكدلى است و پيروان اسلام با آرمان توحيدى ، جامعه متّحد و منسجمى را تشكيل مى دهند و تولّى ، پشتوانه اين وحدت است ، چنان كه تبرّى ، رادار هشدار دهنده اى است كه هر
گونه فعل و انفعال خصمانه را شناسايى و مسلمانان را نسبت به خنثى سازى آن كمك مى كند و بدين سان ،
استقلال مادى و معنوى آنان خدشه ناپذير مى گردد.اهـمـيـّت ايـن بند، زمانى بيشتر نمايان مى شود كه بدانيم مخالفان اسلام همواره ، در ستيز با
مسلمانان متّحد بوده و هيچ اختلافى ندارند:( يـا اَيُّهـَاالَّذيـنَ امـَنـُو لاتـَتَّخـِذُواالْيـَهـُودَ وَالنَّصـارى اَوْلِيـاءَ
بـَعـْضـُهـُمْ اَوْلِيـاءُ بـَعـْضـٍ ...) (94)
اى مؤ منان ، يهود و مسيحيان را ولىّ (و دوست و ياور) خود انتخاب نكنيد، آنها اولياى يكديگرند.ايـن مـوضـوع ،از صـدراسـلام تـازمـان مـعـاصـر،هـمـچـون جـنـگ احـزاب ،جـنـگ بـيـن المـلل اوّل
، انـقـلاب اسـلامـى و ... بـارهـاو بـارهـا تـجـربه شده كه نامسلمانان ، على رغم همه اختلافاتى كه
دارند، هنگام رويارويى با اسلام ، اختلافات خويش را فراموش كرده ، يكپارچه بـرضـد مـسلمانان قيام
مى كنند و اين خود بهترين انگيزه براى تبرّى مسلمانان از آنها و اتحادو يكپارچگى در ميان خويش است .
3 ـ عشق راستين
عشق به خدا و نفرت از دشمنان او باايمان هر مسلمانى عجين گشته و كوتاهى در ( حب فى اللّه و بـغـض فـى اللّه ) دليـل بـر نـقـص ايـمـان اوسـت ، چـنـان كـه روزى رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله از اصحاب
پرسيد: قويترين دستگيره ايمان چيست ؟ هر كسى پاسخى داد و در نهايت ، خود آن حضرت فرمود:( اَوْثـَقُ عـُرَى الْايـمـانـِالْحـُبُّ فـِى اللّهِ وَالْبُغْضُ فِى اللّهِ وَ تَوالى
اَوْلِياءَ اللّهِ وَ التَّبَرّى مِنْاَعْداءِاللّهِ) (95)
محكمترين دستگيره ايمان ، دوستى به خاطر خدا و دشمنى به خاطر اوست ، تولّى با دوستان او و تبرّى از
دشمنان اوست .قرآن مجيد نيز مى فرمايد:( يا اَيُّهَاالَّذينَ امَنُوا لاتَتَوَلَّوْا قَوْما غَضِبَاللّه عَلَيْهِمْ ...) (96)
اى مؤ منان ، گروهى را كه مورد خشم خدا قرار گرفته اند، به دوستى نگيريد.
4 ـ كينه توزى و نابخردى دشمنان
دشـمـنـان اسـلام ، طـيـفـى نـابخرد و كينه توزند كه از جادّه صواب منحرف گشته ، كفر را بر ايمان ترجيح داده اند و به همين دليل نبايد با آنان رابطه دوستانه داشت گرچه خويشاوند مؤ من هم باشند:( يـا اَيُّهـَااَّلذيـنَ امـَنـُوا لاتـَتَّخـِذُوا ابـاءَكـُمْ وَ اِخـْوانـَكـُمْ
اَوْلِيـاءَ اِنـِاسـْتـَحـَبُّواالْكـُفـْرَ عـَلَى الاْيمانِ...) (97)
اى كسانى كه ايمان آورده ايد، پدران و برادران خويش را ـ اگر كفر را بر ايمان ترجيح دادند ـ به دوستى
نگيريد. همچنين از روى نابخردى ، دين خدا را به استهزا مى گيرند:( يـا اَيُّهـَاالَّذيـنَ امـَنـُوا لاتـَتَّخـِذُواالَّذيـنـَاتَّخـَذُوا ديـنـَكُمْ هُزُوا
وَ لَعِبا مِنَالَّذينَ اُوتُوالْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفّارَ اَوْلِياءَ...) (98)
اى مـؤ مـنـان ، كـسـانـى را كـه ديـن شـمـا را بـه اسـتـهـزا و بـازى مـى گـيـرنـد، از قـبـيـل
آنـهـا كـه پـيـش از شـمـا كـتـاب دريـافـت كـرده انـد (اهل كتاب ) و كافران را به دوستى نگيريد.چنان كه عداوت و كينه توزى آنان نسبت به مسلمانان محرز است و هيچ خردمندى با دشمن خويش ، دوستى نمى
كند:( اِنَّالْكافِرينَ كانُوا لَكُمْ عَدُوّا مُبينا) (99)
همانا كافران ، دشمنان آشكار شما هستند.
