لطفا منتظر باشید ...
شيوه هاى اجـرا
الف ـ شناخـت
مـسـلمـانـان بـطـور عـمـوم و مـسـؤ ولان و سـردمـداران جـامـعـه بـطـور خـصـوص بـايـد از مـسـائل روز مـنـطـقـه اى و جـهانى آگاهى داشته باشند، در غير اين صورت نه تنها از عهده مسؤ وليت خود برنمى
آيند، بلكه از سامان دادن به زندگى عادى خود نيز ناتوان خواهند بود. امام صـادق عـليـه السلام ،
دانايى را اساس انديشه و انديشيدن را مبناى اصلاح جامعه دانسته و مى فرمايد:( لا يـُصـْلِحُ مـَنْ لا يـَعـْقـِلُ وَ لا يـَعـْقـِلُ مـَنْ لا يـَعـْلَمُ ... وَالْعـالِمُ
بـِزَمـانـِهِ لا تـَهـْجـُمـُ عَلَيْهِاللَّوابِسُ) (23)آن كـه انـديشه نمى كند، اصلاح نيز نمى تواند بكند و كسى كه نمى انديشد، دانش ندارد... و آن كه به زمان
خويش آگاهى دارد، شبهات بر او حمله ور نمى شوند.پـس از آگـاهـيـهـاى عمومى ، آگاهى خصوصى پيرامون امر به معروف و نهى از منكر نيز شرط ضـرورى آن اسـت
بـه ايـن مـعـنـا كـه آمـر و نـاهـى بـايـد در حـيـطـه كـارى خـويـش ، از مسائل اسلامى ، بى بهره
نباشد، همان گونه كه آن حضرت فرمود:( صاحِبُالْاَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ يَحْتاجُ اَنْ يَكُونَ عالِما بِالْحَلالِ وَالْحَرامِ) (24) متصدّى امر به معروف نيازمند آن است كه به حلال و حرام آگاه باشد.زيـرا اگـر از حـلال و حـرام مـواضع اعتقادى ، سياسى ، اقتصادى ، اجتماعى و ... آگاهى چندانى
نـداشـتـه بـاشـد، نـمـى تـوانـد مـعـروف را تـثـبـيـت و مـنـكـر را نـابود سازد و چه بسا برعكس
عـمـل كـنـد؛ منكر را معروف و معروف را منكر جلوه دهد و به جاى امر به معروف و نهى از منكر، امر بـه
منكر و نهى از معروف نمايد! بنابراين ، ضرورت دارد كه دست اندركاران نظام اسلامى از ( مـعـروف ) و (
مـنـكـر) در حـد اجـمـال اگـر نـگـويـيـم بـطـور مفصّل آگاهى داشته باشند.
ب ـ برنامه ريزى و اقدام
مـسـؤ ولان نظام اسلامى بايد اصل امر به معروف و نهى از منكر را در بـرنـامه هاى خرد و كلان خـود بـگـنـجـانـنـد و هـرگـز از آن غـفـلت نـورزنـد، چـرا كـه در هـر اداره ، كـارخـانـه و ... احـتـمـال
بـروز تباهى و ركود فضايل مى رود وعوامل متعددى زمينه ايجاد منكر يا توقف معروف را به وجود مى آورند.در قرآن مجيد مى خوانيم :( وَالْمـُؤ مـِنـُونَ وَالْمـُؤْمـِنـاتُ بَعْضُهُمْ اَوْلِياءُ بَعْضٍ يَاءْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ و يَنْهَوْنَ عَنِالْمُنْكَرِ وَ يُقيمُونَالصَّلوةَ وَ يُؤْتُونَالْزَّكوةَ وَ
يُطيعوُنَاللّهَ وَ رَسُولَهُ ...) (25)
مردان و زنان باايمان ، برخى سرپرست و ولىّ برخى ديگرند؛ امر به معروف و نهى از منكر مـى كـنـنـد و
نـمـاز را بـر پـاى مـى دارنـد و زكات مى پردازند و از خدا و پيامبرش ، فرمان مى برند.در اين آيه شريف ، پذيرش مسؤ وليت به منزله ( زمينه ) و امر به معروف ونهى از منكر، اقامه نماز و اطاعت
از خدا و پيامبر، ( نتيجه ) آن قرار گرفته و الهام دهنده اين پيام است كه مسلمانان ـ عـلى رغـم تـفـاوت
در مـليّت ، جنسيت ، رنگ و نژاد ـ از هويّت واحدى بگيرند. (26) سپس هـمـديـگـر را بـه راه خـيـر و صـلاح
رهـنـمـون سازند و از زشتى و شقاوت باز دارند. از اين رو سـرلوحـه كـارهـاى خويش را ( امر به معروف و
نهى از منكر) ، ( اقامه نماز) و ( اطاعت از خدا و پيامبر) قرار مى دهند.
