نكوهش جاه طلبى
جـاه طـلبـى ، بـرخـلاف نـظـام طـبـيـعـت اسـت و بـه هـمـيـن دليـل ، از سـوى ديـن و خـرد، مـوردنـكـوهـش قـرار گـرفـتـه اسـت ؛ هـيـچ عـقـل سـالمـى نمى پسندد كه انسانى بدون داشتن صلاحيتهاى
لازم بر ديگران رياست كند و جاه طـلبـان و ريـاسـت دوسـتـان ، در طـول تـاريـخ از سـوى دانشمندان و
خردمندان ، محكوم و توبيخ گـشـتـه انـد؛ جلال الدين مولوى ، رياست طلب را به روباهى تشبيه كرده كه با
افتادن در خُم رنـگـرزى و رنـگـين شدن ، خود را طاووس پنداشته و به فخر فروشى و برترى جويى بر
همنوعان خود پرداخته است .
آن شغالى رفت اندر خُم رنگ
پس برآمد پوستش رنگين شده
چون گلستان گشته ام صد رنگ و خوش
كرّ و فرّ و آب و تاب و رنگ بين
مظهر لطف خدايى گشته ام
اى شغالان هين مخوانيدم شغال
كى شغالى را بود چندين جمال ؟
اندر آن خم كرد يك ساعت درنگ
كه منم طاووس علييّن شده
مرمرا سجده كن از من سر مكش
فخر دنيا خوان مرا وركن دين
لوح شرح كبريايى گشته ام
كى شغالى را بود چندين جمال ؟
كى شغالى را بود چندين جمال ؟
همچو فرعونى مرصّع كرده ريش
او هم از نسل شغال ماده زاد
هر كه ديد آن جاه و مالش سجده كرد
هان اى فرعون ! ناموسى مكن
زشتى ات پيدا شد و رسوايى ات
سرنگون افتادى از بالايى ات (256)
برتر از عيسى پريده از خريش (255)
در خم مالى و جاهى در فتاد
سجده افسوسيان را او بخورد
تو شغالى ، هيچ طاووسى نكن
سرنگون افتادى از بالايى ات (256)
سرنگون افتادى از بالايى ات (256)
گـرامى اسلام صلّى اللّه عليه وآله دنيا دوستى و جاه طلبى را نخستين انگيزه عصيان و تمرّد در برابر
خدا دانسته ، مى فرمايد:( اَوَّلُ مـا عـُصـِىَ اللّهُ تـَبـارَكَ وَ تـَعـالى لِسـِتِّ خـِصـالٍ: حـُبُّ الدُّنـْيـا وَ
حـُبُّ الرِّياسَةِ...) (257)
خـداونـد، بـراى نـخستين بار به خاطر شش خصلت نافرمانى شد: دنيا دوستى و رياست طلبى و... .امام صادق عليه السلام ، جاه طلبى را مولود رذيله خطرناك حسد دانسته ، مى فرمايد:( فَتَشَعَّبَ مِنْ ذلِكَ حُبُّ النِّساءِ وَ حُبُّ الدُّنْيا وَ حُبُّ الرِّياسَةِ) (258)
شهوت پرستى ، دنيا دوستى و رياست طلبى ، از حسد نشاءت مى گيرد.و در سخنى ديگر با شديدترين لحن ممكن ، رياست طلب را توبيخ كرده ، مى فرمايد:( مـَلْعـُونٌ مـَنْ تـَرَءَّسَ، مـَلْعـُونٌ مـِنْ هَمَّ بِها، مَلْعُونٌ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ
بِها) (259)كسى كه ريـاسـت طـلب بـاشـد، كـسـى كـه بـراى يـافـتـن آن تـلاش كـنـد و كـسى كه هواى آن را
در سر بپروراند، ملعون است .