حيطه كاربرد - اخلاق سیاسی نسخه متنی

حيطه كاربرد

بـدون تـرديـد، مـسـلمـانـان بـايـد هـمـواره هـشـيـارى و آگـاهـى خـويـش را نـسـبـت بـه مـسـائل
سـيـاسـى حـفـظ كـنـنـد و مـلّتـهـا و دولتـهاى اسلامى ، خود را در برابر جهان اسلام مسؤ ول
بـدانـنـد و در غـم و شـادى يـكـديـگـر شـريـك بـاشـنـد، در حـل مـشـكـلات خـود بـكـوشـنـد و
هـمـديـگـر را در هـمـه زمـيـنـه هـاى اجـتـمـاعـى يـارى رسـانـنـد. رسـول گـرامـى اسـلام همه
مسلمانان را در برابر بيگانگان به مشتى گره خورده تشبيه كرده كه همواره بايد صلابت ، استوارى ، عزّت
و غيرت خود را به رخ ديگران بكشند. آن حضرت در خـطـبـه اى كـه در ( حـجـة الوداع ) ايـراد كـرد و
آخـريـن پـيـامـهاى خويش را به گوش مسلمانان سراسر ميهن اسلامى رساند، فرمود:

( اَلْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ تَتَكافى دِماؤُهُمْ وَ هُمْ يَدٌ عَلى مَنْ سِواهُمْ) (198)

مـؤ منان [يكپارچه ] برادرند، خونهايشان تلافى مى شود و آنان در برابر دشمنانشان يك دست (گره خورده )
اند.

حتى مسلمانان را موظّف كرد كه غيرت انسانى خويش را به آن سوى مرزهاى اسلام نيز گسترش دهـنـد و
مـسـتـضـعـفان جهان را ـ با هر مرامى كه هستند ـ تحت پوشش بگيرند و از آنان در برابر ستمگران ـ در هر
جا كه هستند ـ حمايت كنند، از اين رو، فرمود:

( ... مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنادى يا لَلْمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ) (199)

هر كس صداى دادخواهى مردى را بشنود ـ كه مسلمانان را به يارى مى طلبد ـ و به او پاسخ مثبت ندهد،
مسلمان نيست .

در مـيان مسائل اسلامى ، امور متعددى وجود دارد كه ارتباط مستقيم با غيرت دينى و سياسى دارد و شـارع
مـقـدّس ، پـيـروان دين حنيف را به واكنش مناسب در برابر ناهنجاريهاى اجتماعى و سياسى فـرا مى
خواند، از جمله مسلمانان بايستى در برابر جريانات و پديده هاى زير، واكنش سريع و كوبنده نشان دهند:

1 ـ شورشيان داخلى

چـنـين كسانى كه در فرهنگ اسلامى ( بغاة ) خوانده مى شوند، مستحقّ سركوبى و خشونت هستند، تـا دوبـاره
بـه اجـتـمـاع مـسـلمـانـان بـازگـردنـد و فـرمـان رهـبـر عادل را گردن نهند و بر همه ملّت فرض است
كه با تمام قدرت در برابر شورشيان بايستد و هرگز با آنان مسامحه و مماشات نكنند.

2 ـ بدعتگذاران

بـدعـت يـعـنـى كـسـى سـخـن يـا روشـى را كـه صـاحـب شـريـعـت ، آن را نـگـفـتـه و بـدان عـمـل
نـكـرده در ديـن وارد كـنـد. (200) مـسـلمـانـان وظيفه دارند، با هر بدعتگذارى بشدّت بـرخورد كنند و
اجازه ندهند كه شيّادان و سياست بازان ، ايده هاى شيطانى خود را در قالب دين بـه خـورد مـردم
بـدهـنـد. ايـن وظـيـفـه بـه انـدازه اى حـسـّاس و حـيـاتـى اسـت كـه رسول خدا صلّى الله عليه وآله
فرمود:

( اِذا ظـَهـَرَتِ الْبـِدَعُ فـى اُمَّتـى فـَلْيـُظـْهـِرِ الْعـالِمُ عـِلْمـَهُ فـَمـَنْ
لَمْ يـَفـْعـَلْ فـَعـَلَيـْهِ لَعـْنـَةُ اللّهِ) (201)

هـرگـاه بـدعـتها در ميان امّت من بروز كند، بر شخص داناست كه دانش خويش را بروز دهد؛ اگر چنين نكند،
لعنت خدا بر او باد!