لطفا منتظر باشید ...
خليفه خون بى گناهان را پايمال مى كند
كرابيسى در ادب القضاء با زنجيره اى درست از زبان سعيد پسر مسيب آورده است كه عبد الرحمن پسر ابو بكر گفت: اندكى پيش از كشته شدن عمر من گذارم بر هرمزان افتاد كه با جفينه و ابو لولو راز مى گفت و مى شنيد پس چون مرا ديدند برخاستند و از ميان ايشان دشنه اى دو سر به زمين افتاد كه دسته آن در ميانش بود پس ازآن، در دشنه اى كه عمر با آن كشته شده بود نگريستند و ديدند همان است كه او چگونگى اش را مى گويد پس عبيد الله پسر عمر برفت و شمشيرش را برگرفت و همين سخن را از عبد الرحمن بشنيد پس به نزد هرمزان شد و او را كشت و جفينه را كه دخت كوچك بو لولو بود بكشت و خواست همه برده هاى مدينه را بكشد كه جلوش را گرفتند و چون عثمان بر سر كار آمد عمرو پسر عاص به وى گفت: اين پيش آمد در هنگامى رويداده كه تو بر مردمفرمانروائى نداشته اى پس خون هرمزان پايمال شد.
گزارش بالا را هم طبرى با اندكى دگرگونى در تاريخ خود 42/5 آورده و هم محب طبرى در الرياض 150/2چنان كه ابن حجر نيز در الاصابه 619/3 آن را ياد كرده و آن را به همين گونه كه ما آورديم درست شمرده است.
و بلاذرى در الانساب 24/5 از زبان مدائنى آورده است كه غياث پسر ابراهيم گفت: عثمان بر فراز منبر شدو گفت: هان اى مردم ما سخنرانان نبوديم و اگر زنده بمانيم و اگر خدا خواست برايتان به گونه اى كه بايد سخنرانى خواهيم كرد و اين هم از خواست خدا بود كه عبيد الله پسر عمر خون هرمزان را بريزد و هرمزان نيز از مسلمانان بوده و هيچ بازمانده اى به جز توده مسلمانان ندارد و من پيشواى شمايم و از وى گذشتم آيا شما هم مى گذريد؟ گفتند آرى پس على گفت: اين تبهكار را بكش كه كارى سهمناك به جاى آورده و مسلمانى را بى گناه كشته است وبه عبيد الله نيز گفت: اگر روزى دستم بتو رسد در برابر هرمزان تو را خواهم كشت.
