لطفا منتظر باشید ...
آيين نامه هاي پيامبر درباره جنابت
و آئين نامه پيامبر نيز نشان مى دهد كه جنابت يا از آميزش با زن پديد مى آيد- كه با فرو كردن نره دراندام نهفته وى انجام گيرد هر چند كه تنها كلاهك نره در آن فرو رود- يا از بيرون شدن آبى جهنده- هر چند كهآميزشى روى ندهد-
و همو در اختلاف الحديث كه در كنار كتاب الام 34/1 چاپ شده مى نويسد: آن چه را تازيان براى جنب شمردن كسى بايسته مى دانسته اند آميزش با زن بوده است هر چند كه آب مرد نرود، و توده همداستان اند كه آميزش ناروا- كه كيفرى را بر كسى بايسته مى گرداند- همان نزديكى با زن است گر چه نطفه مرد بيرون نيايد و كسى كه كلاهك نره خود را در اندام نهفته زن بيگانه فروبرد سزاوار كيفر است و آن چه، به راستى هماننده تر است اين كه: كيفر جز بر كسى كه به روا جنب شده روا نيست تا و در تفسير قرطبى 204/5 آمده است. جنابت همان آميزش مرد است با زن، و توده پيروان كيش ما بر آن اند كه جنب پاك نيست چه، نطفه از وى بيرون بيايد و چه تنها ختنه گاه خود را در اندام نهفته زن فرو برده باشد.
وانگهى، چگونه دستور اين پرسش بر خليفه پوشيده مانده با آن كه پرسش هاى گذشتگان، اورا ورزيده گردانيده و پاسخ هاى پيامبر، وى را دانا ساخته و گفتگوهاى ياران برانگيخته خدا- در باره آن چه در اين باره از او "ص" فرا گرفته بودند- در گوشش بود و اين هم نمونه:
1 - ابو هريره آورده است كه پيامبر گفت: چون مرد ميان ران هاو دو كنار اندام نهفته زن جاى گيرد وختنه گاه آن دو به يكديگر بچسبد بايد غسل كنند.
و بر بنياد يك گزارش: چون ميان ران ها و دو كناره اندام نهفته اش جاى گيرد و براى فرو بردن نره به تلاش پردازد بايد غسل كنند، چه نطفه اى از او بيرون آمده باشد و چه نه.
و بر بنياد گزارش سوم: چون ختنه گاه مرد و زن به يكديگر برخورد بايد غسل كنند چه نطفه اى از مرد بيرون آمده باشد و چه نه.
و در گزارش احمد مى خوانيم: چون ميان ران ها و دو كناره اندام نهفته اش
جاى گرفت و براى فرو بردن نره، تلاش كردبايد غسل كنند.
