لطفا منتظر باشید ...
برداشت شافعى
پيشواى شافعيان در كتاب اللام 93/1 مى نويسد: " برانگيخته خدا " ص" اين برنامه را نهاده كه نمازگزار بايد سوره حمد را بخواند و ما را راه نموده كه اگر نماز گزار، نيكو بتواند آن را بخواند خواندنش بر وى واجب است. " سپس گزارش هائى چند در اين باره ياد كرده و آن گاه مى نويسد: " هر كس به تنهائى يا براى امامت بر ديگران به نماز ايستد بايستى در هر ركعت سوره حمد را بخواند و هيچ چيز جاى آن را نمى گيرد و اگر به اندازه يك حرف از حمد را رها كند- چه نادانسته باشد و چه از سر فراموشى- آن ركعت،شايسته ارج نهاددن نيست هر كس به اندازه يك حرف از آن را رها كند نمى گويند كه سوره حمد را تماما خوانده است.و در ص 89 درباره كسى كه نيكو نمى تواند آن را بخواند مى نويسد: پس اگر هفت آيه را نيكو نمى تواند خواند و كمتر از آن را مى تواند، ازوى پذيرفته نيست، مگر همه آن چه را نيكو مى تواند خواند بخواند- هفت آيه باشد يا كمتر پس هر ركعتى را كه در آن، كمتر از آن چه بد نيكوئى مى تواند، بخواند بايستى از سر بگيرد.و هر كه كمتر از هفت آيه را نيكو بتواند خواند اگر پيشنماز شود يا به تنهائى خواهد نماز بگزارد بايستى پاره اى از آيه ها را چند بار بر زبان آرد تا با اين كار، هفت يا هشت آييه خوانده باشد و اگر چنين نكرد برگردن او نمى بينم كه دوباره آن را بخواند و از وى پذيرفته نيست مگر در هر ركعت آن چه را نيكو مى تواند، بخواند به همان گونه كه هفت يا هشت آيه اى را كه نيكو مى تواند، بى كم كاست بر زبان راند.
و هم مى گويد براى پذيرفته بودن نماز دست كم بايستى نخست تكبيره الاحرام
بگوئى و اگر نيكو مى توانى سوره حمد را بخوانى و آن را با " بسم الله الرحمن الرحيم- به نام خداوند بخشنده مهربان " آغاز كنى و به ركوع روى تا به همين گونه آرام بگيرى و سربردارى تا راست بايستى و بر خاك افتى تا به همين گونه كه پيشانى بر زمين مى سائى آرام بگيرى سپس سر بردارى و راست بنشينى و آن گاه به همين گونه كه ياد كردم دوباره پيشانى بر زمين نهى سپس برخيزى و در هر ركعت همين برنامه را از سر بگيرى و در چهارم ركعت بنشينى و تشهد بخوانى و بر پيامبر "ص" صلوات و درود بفرستى و بگوئى السلام عليكم "- درود بر شما باد " پس چون به اين گونه كار كردى نمازت پذيرفته است با اين همه، بهره خويش را در آن چه رها كرده اى تباه نموده اى و اگر كسى بتواند سوره حمد را نيكو بخواند و آن گاه به جاى آن، خدا را بستايد و به بزرگى ياد كند، از وى پذيرفته نيست و اگر آيه هائى به جز حمد را نيكو بتواند خواند- و نه خود آن را- بايد يك حرف از حمد را رها كند تا هنگامى كه ركعت را به نبرده بايد برگردد و آن را به انجام رساند و اگر پس از بيرون شدن از نماز، تازه به يادش آيد و جاى آن گذشته باشد بايد نماز را دوباره بخواند.
و هم در كتاب الام 217/1 مى نويسد: راستى اين كه هر كس در يك ركعت از نماز خورشيد گرفتگى- در قيام نخست باشد يا قيام دوم- سوره حمد را نخواند آن ركعت پذيرفته نيست و بايد يك ركعت ديگر بخواند و دو سجده سهو به جاى آرد چنان كه اگر حمدرا در يك ركعت از نمازى كه بر او بايسته است نخواند از وى پذيرفته نيست.
