لطفا منتظر باشید ...
نظر خليفه درباره زنى كه شوهرش گم شده
مالك از طريق سعيد بن مسيب آورده است كه عمر گفت: هر زنى شوهرش گم شود و نداند كجا است بايستى چهار سال صبر كند سپس نيز چهار ماه وده روز منتظر بماند و آن گاه آزاد مى شود، پس از عمر، عثمان نيز همين گونه حكم مى كرد.و بوعبيد گزارش رابه اين عبارت آورده: عمر و عثمان گفته اند: زنى كه شوهرش گم شده 4 سال صبر كند سپس 4 ماه و ده روز عده نگهدارد و آن گاه شوهر كند
و به عبارت شيبانى: عمر براى زنى كه شوهرش گمشده 4 سال ايام
انتظار تعيين كرد و به عبارت شعبه- از طريق عبدالرحمن بن ابى ليلى-:عمر به زنى كه شوهرش گمشده بود حكم كرد كه بايد 4 سال صبر كند و سپس كارگزار شوهرش او را طلاق دهد و سپس 4 ماه و 10 روز صبر كند و بعد شوهر نمايد.
و از طريق ابن شهاب زهرى از سعيد بن مسيب آورده اند كه عمر "ض"درباره زنى كه شوهرش گمشده گفت: اگراو شوهر كرد و سپس نخستين شوهر آمد،آن اولى مى بايد زنش را ببرد و مى بايد، مهر او را بدهد اگر پذيرفت كه مهر بدهد زن از شوهر دوم است و اگر زن را خواست بايد زن عده نگهدارد تا آزاد شود و سپس به شوهر اول باز گرددو شوهر دوم به خاطر بهره اى كه از اوبرده بايد مهر او را بدهد و ابن شهاب گفته: پس از عمر، عثمان نيز به همين گونه داورى كرد.
و به عبارت شافعى: زنى كه شوهرش گمشده اگر شوهركرد و سپس- پيش از همبستر شدن با شوهر دوم- شوهر نخستين آمد شوهر نخستين سزاوارتر است به او و اگر پس از همبسترى آمد او مختار است كه يا مهر زن را بدهد يا همسرى را با وى ازسرگيرد
امينى گويد: كيست كه داناى اين مساله باشد و مرا خبر دهد كه چرامرد گمشده بايد زنش چهار سال صبر كند؟ آيا اين حكم را از قرآن گرفته اند؟ كه از كجاى آن؟ يا از سنت پيامبر؟ كه راوى و ناقل آن كيست؟ و تازه كتاب هاى " صحيح " و " منسد " سنيان از حديثى كه مبين اين سنت باشد خالى است آرى چه بسا براى تعيين اين مدت به اين دستاويز چسبيده اند كه بيشترين مدتى كه يك بچه در شكم مادر مى ماند چهار سال است بقاعى در فيض الاله المالك 263/2 مى نويسد: علت تعيين چهار سال، آن است كه اين مدت، بيشترين مدتى است كه يك بچه در شكم مادر مى ماند چنان كه شافعى نقل مى كند كه بودن خودش در شكم مادر به اين اندازه طول كشيده، مالك نيز براى خود چنين داستانى نقل
