ترجمه الغدیر جلد 15

8 - يك نگاه به دوم فرازى كه دست آويز اينان شده: " تو نمى توانى هر كه را دوست دارى راه بنمائى و اين خدا است كه هر كه را خواهد راه مى نمايد. " پاره اى از همان زمينه ها كه تا اين جا استوار ساختيم به روشنى مى رساند كه دست آويز گرفتن آن براى نامسلمان شمردن سرور مكيان "ع"- چنان چه كرده اند- نادرست و بيهوده است اكنون با من بيائيد تا به ويژه در فراز دوم و در آن چه تنها درپيرامون آن رسيده بنگريم: پس نخست مى گوئيم: جاى اين فراز در ميان چندفراز ديگر است كه فرازهاى گذشته اش منش و ويژگى گروندگان به اين آئين راباز مى نمايد و در فرازهاى پس از آن نيز خداى پاك كسانى را ياد مى كند كه از گرويدن سرباز مى زنند از بيم آن كه از مكه پرشكوه ربوده شوند پس ساختمان و پرداخت اين فرازها هنگامى هماهنگ مى شود كه خداى پاك بخواهد- با اين فراز- راه يافتن ايشان تنها فرآورده آن نبود كه پيامبر "ص" ايشان را خواند و انگيزه راستين اين كار خواسته خداى پاك بوده- آن هم به گونه اى كه كار به انتساب به شكلى ازتوفيق نيانجامد- چنان كه اگر گفتيم خداى پاك كسى را گمراه گردانيده اين نيز با به خود واگذاردن او شدنى تواند بود. هر چند پيامبر "ص" براى رساندن آموزش ها ميانجى گرى نموده: پس اگر روى بگردانيد بر او است آن چه برگردن وى نهاده شده و بر شما است آن چه برگردن شما نهاده شده و اگر از او فرمان بريد راه مى يابيدو جز رسانيدن آشكار پيام بر پيامگذارچيزى نيست و در نامه فرزانه خدا است كه: جز اين نيست كه به من دستور داده شده تا پروردگارر همين شهرى را پرستم كه آن را "بزرگ و براى نبرد" نارواشمرد و همه چيز او راست، و من دستورگرفته ام كه از مسلمانان باشم و قرآن بخوانم، پس هر كه راه يافت براى خويش راه يافته و هر كه به گمراهى افتاد جز اين نيست كه من از بيم دهندگانم
و بس به همان گونه كه اهريمن نفرين زده براى گنهكاران، رفتار ايشان را مى آرايد0آيا هر چند اهريمن ايشان را به سوى آتشى سوزان بخواند و اهريمن براى ايشان رفتارشان را آراسته بنمايد و از راه راست رو گردانشان سازد اهريمن بر آنان چيره شده و ياد خدا را از ياد ايشان برده به راستى كسانى كه پس از آشكار شدن راه راست به پشت برگردنداهريمن ايشان را گمراه نمود و در گمراهى، پايدار ساخت و عقيلى وابن عدى و ابن مردويه و ديلمى و ابن عساكر و ابن نجار آورده اند كه عمر پسر خطاب "ض" گفت برانگيخته خدا "ص" گفت: من براى خواندن مردم و رساندن پيام به ايشان برانگيخته شده ام و راه يافتن ايشان به هيچ روى با من نيست و اهريمن نيز براى آراستن "كارهاى بد" آفريده شده و گمراه شدن ايشان به هيچ روى با او نيست.

پس اين فراز ارجمند- همچون ديگر فرازهائى كه نيز در قرزانه نامه خدا آمده- كار راهنمائى و گمراهى را يك سره در دست خداى پاك مى داند چنان كه آفريدگار برتر از پندار گويد:

1 - راهنمائى آنان بر تو نيست و اين خداوند است كه هر كه را خواهد راه مى نمايد بقره 272

2 - اگر به راهنمائى ايشان چشم دوخته اى پس خداوند آن كه را گمراه كرده راه نمى نمايد نحل 37

3 - آيا تو كران را مى شنوانى؟ يا كوران را و آن را كه در گمراهى
آشكار است راه مى نمائى؟ زخرف 40

4 - تو كوران را از گمراهى خويش راهنما نتوانى بود نمل 81

5 - آيا مى خواهيد آن كه را خدا گمراه ساخته راه بنمائيد؟ نساء 88

6 - آياتو كوران را راه مى نمائى هر چند ايشان نابينا باشند يونس 43