عبدالحسین امینی؛ مترجمین: محمدتقی واحدی، علی شیخ السلامی، سید جمال موسوی، محمدباقر بهبودی، زین العابدین قربانی لاهیجی، محمد شریف رازی، علی اکبر ثبوت، جلال الدین فارسی، جلیل تجلیل
مورد عمرو، چهارم از لحاظ اين كه اگر هم او را قابل اطمينان بدانيم باز هم- چنانچه گذشت- درباره اين حديث به اختلاف سخن رانده است سپس ابن تركمانى مى پردازدبه ياد كردن ايراد طحاوى به اين حديث از اين نظرگاه كه: اگر چيزى خود به خود بر كسى حلال باشد صرفا به خاطر آن كه ديگرى، آن را به نيت دادن به او شكار كرده باشد بر وى حرام نمى شود. اين كوتاه سخنى بود درباره حديث بوقتاده و جابر، كه از آن مى فهميم اين دو حديث شايسته اعتماد نيست و به استناد آن نبايستى از آن احاديث صحيح و ثابت كه ياد شد دست برداشت و مخصصى براى حكم عام و قيدى براى احكام مطلق قرآن دست و پا كرد، و آن چه در اين مساله بايد مورد استناد باشد كتاب عزيز خداوند است و سنت ثابت و شريف پيامبر، و هر چه را با آن مخالف باشد- نظريه هر كس مى خواهد باشد- بايد به ديوار زد. از آن دو پيروى كن و پير و هوس هاى نادانان مباش.
لطفا منتظر باشید ...
