ترجمه الغدیر جلد 15

كه براى خدا بود چنان كه خود نيز در هر فراز از سروده هاى خويش زيبائى هاى همين انديشه را مى نمايد

پس از او مادر دهكده ها "مكه" با همه فراخى اش

بر پيك خداوند تنگ آمد و روز روشن آن جابر وى سياه و تيره شد

تا شتابان ازآن جا روى برتافت و از خداوند براى او به زارى نيكوئى خواست

و در اين درخواست و خدا خوانى اش نيز نوميد نگرديد

اگر روان عموى پيامبر برگزيده "با آن همه گواهى هايش درباره اين آئين"

پاكيزه نشد پس هيچ گفتارى انگيزه رستگارى نتواند بود

درآن يكسال كه عمو و همسر پيامبر با هم درگذشتند

او نيز آن را با گريه بر آن دو سپرى كرد

وه چه بزرگ مردى كه باباور و گرايش خود به آئين پيامبر برگزيده

يك سال او را برخويش به گريه واداشت

تا آن جا كه روزهاى روشن آن از شب ها تاريك تر گرديد

از پشت اوبود كه همه فروغ ها به در آمدند و پراكنده شدند

نخستين آنان، پيشواى پسنديده "مرتضى" و به دنبالش نيز اندوخته هاى سرورى...

و چنين بود ابوطالب سرور مكيان، و اين بود فشرده اى از نشانه هاى گروش و باور سره او به آئين ما. كه آن ها را ننگاشتيم مگر به اميد خشنودى خداوند تا آنان كه نامه آسمانى به ايشان داده شده باور كنند و بر گروش
گروندگان نيز افزوده گردد. و كسانى كه نامه آسمانى به ايشان داده شده و نيز گروندگان دو دل نباشند و آيندگان پس از ايشان بگويند پروردگارا بيامرز ما را و برادران ما را كه در گرويدن پيشاهنگ ما بودند و در دل هاى ما از كسانى كه گرويده اند كينه اى مگذار پروردگارا به راستى تو مهربان و بخشاينده اى.