ترجمه الغدیر جلد 15

تا سروده هاى او كه در ج 14 ص.26 از برگردان پارسى گذشت. پس ديگران گفتند اى برانگيخته خدا آيا يارى هاى ابوطالب سودى براى او دارد؟ گفت آرى براى همان ها است كه در دوزخ گردن بند آهنين بر گردنش نمى نهند و او را در كنار اهريمنان جاى نمى دهند و در چاه مارها و كژدم ها نمى افكنند و كيفر او تنها به اين اندازه است كه دو لنگه كفش آتشين بر پايش مى كنند كه مغز سرش را به جوش آرد و اين سبك ترين شكنجه اى است كه در دوزخ به كسى دهند.

امينى گويد: فرود آمدن اين آيه را درباره ابوطالب دانستن، بيهوده و خود از ديدگاههاى فراوان نادرست است:

1 - كسى كه گزارش را از ابن عباس گرفته و به حبيب بن ابى ثابت رسانده ناشناخته است و آنگاه در ميان كسانى كه خود رابازگوگر گزارش هاى ابن عباس مى شمرده اند چه بسيارند گزارشگرانى كه به سخن ايشان پشتگرم نتوان بود و شايد اين مرد ناشناس نيز يكى از ايشان باشد.

2 - حبيب بن ابى ثابت نيز تنها كسى است كه اين گزارش را از زبان او بازگو كرده و هيچ كس ديگر آن را نياورده و گزارش او تنها را نيز نمى توان پيروى كرد - هر چند گيريم كه اوخود به خود به گونه اى بوده كه به سخنش مى توان پشت گرمى داشت - زيرا ابن حبان مى گويد كه وى كاستى گزارش ها را پوشيده مى داشته و عقيلى مى گويد: ابن عون بر او خرده گرفته و اورا از زبان عطاء گزارش هائى است كه در خور پيروى نيست. و قطان مى گويد: او را از زبان عطاء گزارش هائى است كه در خور پيروى نيست و محفوظ شمرده نشده. و آخرى نيز

آورده است كه ابو داود گفته: حبيب را از زبان عاصم بن ضمره، گزارشى درست نيست و ابن خزيمه نيز گفته كه او كاستى گزارش ها را پوشيده مى داشته.

و تازه ما درباره بودن سفيان ثورى درزنجيره گزارش به خرده گيرى نپرداخته و سخن آن كسى را كه گفته: " وى كاستى گزارش ها را پنهان مى كرده و از دروغگويان گزارش مى گرفته " نديده گرفته و با پشتگرمى به آن بر وى نتاخته ايم.

3 - گزارش ديگرى كه از راه زنجيره هاى گوناگون و به هم پيوسته و درست از ابن عباس رسيده و بسى استوار و روشن است با اين پندار نمى سازد. زيرا به گزارش طبرى و ابن منذر و ابن ابى حاتم و ابن مردويه - از زبان على بن ابى طلحه و از زبان عوفى هر دو - از ابن عباس، آيه ياد شده درباره بت پرستانى فرود آمده كه مردم رااز گرويدن به محمد باز مى داشتند و خود نيز از او دورى و كناره گيرى مى نمودند.

و آن چه گزارش ايشان را استوارتر مى نمايد آن است كه طبرى و ابن ابى شيبه و ابن منذر و ابن ابى حاتم و عبد بن حميد از زبان وكيع و او از سالم و او از ابن حنفيه و نيز از زبان حسين بن فرج از ابو معاذ و از زبان بشر و او از قتاده آورده اند،

و نيز عبدالرزاق و ابن جرير و ابن منذر و ابن ابى حاتم و ابوالشيخ از قتاده و سدى و ضحاك و از زبان ابو نجيح از مجاهد و از زبان يونس از ابن زيد آورده اند،

كه اين فراز درباره كسانى فرود آمده كه مردم را از شنيدن قرآن و از گوش دادن به پيامبر باز مى داشتند و خود نيز از او دورى مى گزيدند.