آيه: 40 إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ
ترجمه:
تنها ماييم كه زمين واهلش را به ارث مي بريم و (همه ) به سوي ما بازگردانده مي شوند.نکته ها
كليد همه ي بدبختي ها، غفلت است . غفلت از خداوند، غفلت از معاد، غفلت از آثار و پيامدهاي گناه ، غفلت از توطئه ها، غفلت از محرومان ، غفلت از تاريخ و سنّت هاي آن و غفلت از جواني و استعدادها وزمينه هاي رشد.مشابه اين آيه ، در مواردي از قرآن به چشم مي خورد، از جمله : الف : (كل ّ من عليها فان و يبقي وجه ربّك ذوالجلال و الاكرام ) (383) همه ي مردم ، فاني مي شوند و تنها ذات خداوند صاحب جلال و منعم باقي است .ب : (وللّه ميراث السموات والارض ) (384) ارث آسمان هاو زمين تنها از خداست .يكي از نام هاي قيامت (يوم الحسره) است . حسرت بر فرصت هاي از دست داده و سرمايه هاي تلف شده .پيام ها:
1- يكي از وظايف انبيا، انذار است . (وانذرهم )2- هر كاري مي توانيد، در دنيا انجام دهيد كه در قيامت ، كار از كار گذشته است . (قضي الامر)3- غفلت زمينه ي كفر است . (في غفله و هم لايؤمنون )4- مرگ در حال غفلت و بي ايماني ، مايه ي حسرت است . (في غفله و هم لايؤمنون )5- دارايي ها سبب غفلت ، و غفلت سبب كفر است . (في غفله و هم لايؤمنون انا نحن نرث الارض )383-الرحمن ، 26 27
384-حديد، 10