لطفا منتظر باشید ...
پيامدهاى همكارى نكردن با ديگران
سهل انگارى و بى توجهى به تعاون و همكارى ، ـ چه در انجام امور شخصى و اجتماعى و چه درانـجـام امـورتـشـكـيـلاتـى و سـازمـانـى ـ عـواقـب ناگوار و تلخى را در پى دارد. برخى از اينپيامدهاى زيانبار به
اختصار عبارتند از:
1 ـ خروج از اسلام
بـى تـوجـهى به گرفتارى ها و مشكلات مسلمان ها و همكارى نكردن با آنان در مواقعى كه نيازشـديد به كمك و پشتيبانى دارند و در پى فريادرسى هستند، نشانه بى اعتقادى فرد بوده اورا از حـوزه اسـلام و
جـامـعـه اسـلامـى خـارج مـى سـازد.رسول خدا(ص ) در اين باره مى فرمايد:(مـَنْ اءَصـْبـَحَ وَ لا يـَهْتَمُّ بِاءَمْرِ الْمُسْلِمينَ فَلَيْسَ مِنَ الاِْسْلامِ فى
شَىْءٍ وَ مَنْ شَهِدَ رَجُلاً يُنادى يا لَلْمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ مِنَ
الْمُسْلِمينَ) (57)
هر كس چنين شود كه به امور مسلمان ها همّت نگمارد، چيزى از اسلام در او نيست . و كسى كه شاهدبـاشـد
انـسـانـى فـرياد مى زند و از مسلمانان كمك مى طلبد، اما به او كمك نكند، جزو مسلمان هانيست !
2 ـ قطع شدن ولايت الهى
يـارى نـرساندن به مسلمانى كه براى رفع نيازمندى خود به برادر دينى اش پناه مى آورد ودرخواست كمك و همكارى مى كند، موجب خارج شدن انسان از گروه مؤ منان ـ كه همچون پيكر واحدىهستند ـ مى شود و ولايت
الهى از او قطع مى گردد. امام كاظم (ع ) در اين باره مى فرمايد:(مـَنْ قـَصَدَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ إِخْوانِهِ مُسْتَجيراً بِهِ فى بَعْضِ اءَحْوالِهِ فَلَمْ
يُجِرْهُ بَعْدَ اءَنْ يَقْدِرَعَلَيْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلا يَةَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ) (58)
هـر كـس كـه بـرادر ديـنـى اش بـراى حـلّ پاره اى از مشكلات خود به او پناه آورد و وى با
آنكهتـوانـايـى حـلّ آن را دارد، از انـجـام خـواسته او سرباز زند، همانا ولايت خداى بزرگ را از
خودقطع كرده است .
3 ـ بى كسى در دنيا و آخرت
اگـر فرد مسلمانى در حالى كه توانايى دارد، از پذيرفتن برادر دينى خود سر باز بزند واو را در كـشـاكـش سختى ها و مشكلات تنها و بى ياور گذارد، به همين نسبت ، خداوند او را هم دردنـيـا و هـم در
آخـرت بـى يـار و يـاور خواهد گذاشت و از امدادهاى خود محرومش خواهد ساخت . امامصادق (ع ) در اين
باره مى فرمايد:(ما مـِنْ مـُؤْمـِنٍ يـَخـْذُلُ اءَخاهُ وَ هـُوَ يـَقـْدِرُ عـَلى نـُصـْرَتـِهِ اِلاّ
خـَذَلَهُ اللّهُ فـِى الدُّنـْي اوَالاَّْخِرَةِ) (59)
هيچ مؤ منى برادر دينى خود را در حالى كه توانايى يارى اش را دارد، تنها و بى ياور نخواهدگذاشت ، مگر
آنكه خداوند او را در دنيا و آخرت تنها و بى ياور مى گرداند.
4 ـ عذاب الهى
سـهـل انـگـارى و كـوتـاهـى نـمـودن دربـاره كسى كه نيازمند كمك و هميارى است دور از انسانيت وديندارى بوده فرد را به عذاب الهى دچار مى كند. امام صادق (ع ) در اين باره مى فرمايد:(اءَيُّما رَجـُلٌ مـِنْ شي عَتِن ا اءَتى رَجُلاً مِنْ إِخْو انِهِ فَاسْتَع انَ بِهِ فى حاجَتِهِ
فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَيـَقـْدِرُ اِلا ابـْتـَلاهُ اللّهُ بـِاءَنْ يـَقْضِىَ حَو ائِجَ
غَيْرِهِ مِنْ اءَعْد ائِنا، يُعَذِّبُهُ اللّهُ عَلَيْها يَوْمَالْقِي امَةِ) (60)
هـر يـك از شـيـعـيـان ما كه نزد يكى از برادران دينى خود برود و از او براى رفع نيازش كمكبـخـواهـد،
امـا او بـا اينكه توانايى يارى وى را دارد، كوتاهى كند، خداوند، او را به برآوردننيازهاى دشمنان ما
گرفتار مى كند، تا به واسطه آن در قيامت عذابش نمايد.
