ب ـ فردى - اخلاق و تربیت های اسلامی نسخه متنی

2 ـ آبادى شهرها و درازى عمرها

با صميمى شدن انسانها نسبت به يكديگر طبعاً دغدغه ها، جنگ اعصاب ، بى اعتمادى ، اضطرابو دلهـره و...

رخـت بـرمـى بـنـدد و افـراد جـامـعـه در امـنـيـت روحـى و اعـتـمـادمتقابل به كار و تلاش مى
پردازند، همديگر را در كارها يارى مى دهند، براى همنوعان دلسوزىمـى كـنـنـد، غـمـخـوار هـم مى شوند
و... . در چنين فضايى ، هر كسى زندگى راحتى خواهد داشت ،شـهـرهـا آبـاد مـى گـردد و بـيـمـارى هـا كم
مى شود و عمرها نيز طولانى مى شود؛ علاوه بر آنخـداونـد نـيـز بـر چـنـيـن اجـتماعى نظر لطف خواهد
داشت و آنها را يارى خواهد داد. امام صادق (ع )فرمود:

(اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ يَعْمُر انِ الدِّيارَ وَ يَزي د انِ فِى الاَْعْمارِ) (18)

نيكى و خوشخويى ، شهرها را آباد و عمرها را زياد خواهد كرد.

ب ـ فردى

كـارهـاى نـيك و صفات زيبا، بيش از سودى كه به ديگران مى رسانند، صاحب خويش را نفع مىبخشند و مى توان
گفت ؛ سود فردى حسن خلق به مراتب از آثار اجتماعى آن بيشتر است ، و ايندر حالى است كه فرد خوش اخلاق ،
در آثار اجتماعى آن صفت پسنديده نيز شريك است :

1 ـ روزى فراوان

امير مؤ منان (ع ) فرمود:

(حُسْنُ الْخُلْقِ يَزي دُ فِى الرِّزْقِ) (19)

2 ـ خير دنيا و آخرت

رسول اكرم (ص ) فرمود:

(اِنَّ حُسْنَ الْخُلْقِ ذَهَبَ بِخَيْرِ الدُّنْيا وَالاْ خِرَةِ) (20)

خوشخويى ، خير دنيا و آخرت را با خود همراه دارد.

3 ـ پاداش مجاهد

حضرت صادق (ع ) فرمود:

(اِنَّ اللّهَ تـَب ارَكَ وَ تَع الى لَيُعْطِى الْعَبْدَ مِنَ الثَّوابِ عَلى حُسْنِ الْخُلْقِ
كَما يُعْطِى الُْمجاهِدَ فى سَبي لِ اللّهِ...) (21)

خداوند متعال در برابر حسن خلق بنده ، به او پاداش مجاهد در راه خدا را عطا مى فرمايد.

4 ـ درجه عالى

همان حضرت فرمود:

(اِنَّ حُسْنَ الْخُلْقِ يَبْلُغُ بِصاحِبِهِ دَرَجَةَ الصّ ائِمِ الْقائِمِ) (22)

خوشخويى ، صاحبش را به مقام روزه گير شب زنده دار مى رساند.

5 ـ نابودى گناهان

همان امام فرمود:

(اِنَّ الْخُلْقَ الْحَسَنَ يُميثُ الْخَطي ئَةَ كَما تُميثُ الشَّمْسُ الْجَليدَ) (23)

همانا خلق نيكو خطاها را ذوب مى كند چنانكه خورشيد، يخ را آب مى كند.

6 ـ بهشت جاويدان

امـام رضـا(ع ) از پـدرانـش از رسـول اكـرم (ص ) چـنـيـننقل مى كند:

(عَلَيْكُمْ بِحُسْنِ الْخُلْقِ فَاِنَّ حُسْنَ الْخُلْقِ فِى الْجَنَّةِ لا مُح الَةً...) (24)

بر شما باد به خوشخويى كه جاى خوشخويى در نهايت ، بهشت است .