ايثار - اخلاق و تربیت های اسلامی نسخه متنی

3 ـ سبب خوارى است

امام صادق (ع ) فرمود:

(تَرْكُ الْحُقُوقِ مَذَلَّةٌ) (396)

پايمال كردن حقوق ، سبب خوارى است .

4 ـ بـركـت روزى را مـى بـرد

خـداونـد هـرگـز راضـى نـمـى شـود عـده اىسـهـل انـگـار يـا
بـدانـديـش ، حـقـوق بـنـدگـانـش را بـه عـمـدپـايـمـال كـنـند. از اين رو به نحوى آنان را گوشمالى
مى دهد و بردن بركت از روزى آنها يكنوع آن است . رسول گرامى اسلام (ص ) فرمود:

(... مـَنْ حـَبـَسَ عـَنْ اَخـي هِ الْمـُسـْلِمِ شـَيـْئاً مـِنْ حـَقِّهِ حـَرَّمَ اللّ هُ
عـَلَيـْهِ بـَرَكـَةَ الرِّزْقِ اِلاّ اَنـْيَتُوبَ) (397)

هر كس چيزى از حقوق برادر مسلمانش را از او بازدارد، خداوند بركت روزى را بر او حرام مى كندمگر اينكه
توبه كند.

5 ـ در روز قيامت از آن بازخواست مى شود

رسول اكرم (ص ) فرمود:

(اِنَّ اَحـَدَكـُمْ لَيـَدَعُ مـِنْ حـُقـُوقِ اَخـي هِ شـَيـْئاً فـَيـُط الِبـُهُ بـِهِ
يـَوْمَ الْقـِي امـَةِ فـَيـُقـْضـى لَهـُوَعَلَيْهِ) (398)

هـمـانـا يكى از شما چيزى از حقوق برادرش را ترك مى كند و او حقش را در روز قيامت از وى طلبمى كند و در
آنجا به نفع طلبكار و زيان بدهكار، حكم خواهد شد.

6 ـ سـبـب ورود به دوزخ است

ضايع كننده حقوق مردم ، در صورتى كه توبه نكند و بر كارزشـت خـويـش
اصـرار ورزد، بـه دست خود سرنوشتش را تباه ساخته و فرجام خويش را در دوزخقرار داده است ؛ پيشواى ششم
در اين باره مى فرمايد:

هـر كـس ، مـؤ مـنـى را از حـقـش بـازدارد، خـداونـد او را در روز قـيـامـت ، پـانـصـدسـال سـر پـا
نـگـه مـى دارد و در اين مدت ، عرق [از بدن او] جريان دارد، سپس جارچى از سوىخـداى بـزرگ اعـلام مـى
كـنـد (ايـن سـتـمـگـرى اسـت كـه حـق خدا را ادا نكرده است .) آن گاه مدتچهل سال ديگر توبيخ مى شود و
در نهايت به دوزخ مى رود!(399)

ايثار

(ايـثـار) در لغـت بـه مـعـنـاى بـرگـزيـدن ، ديـگـران را بـر خـويـش مقدّم داشتن و مانند آن است (400)
و در قـرآن كـريـم نـيـز بـه مـعـنـاى لغـوى بـه كـار رفته است . چنان كه مىفرمايد:

(بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَي وةَ الدُّنْي ا) (401)

آرى ، شما زندگى اين جهان را برمى گزينيد.

ايـثـار در اصـطـلاح عـبـارت اسـت از: بـخـشـش مـال بـه كـسـى ، بـا وجـود احـتـيـاج [خـود] بـه
آن.(402)

ايـن مـعـانـى بيشتر در مقدم داشتن ديگران در امور مالى يا مقدم داشتن خواسته ديگران ، صدق مىكـنـد،
ولى آنـچـه در امـور نـظـامـى مـطـرح اسـت چـيـزى بـيـش از ايـنـهـاسـت و گـذشـت از جـان ،مـال ،
مـقـام ، شخصيت و مانند آن را نيز شامل مى شود؛ بدين معنا كه يك انسان مكتبى در راه اعتلاىپـايـگـاه
اسـلام و پـايـدارى در راه اقـامـه شـعـاير دينى و برافراشتن پرچم توحيد، با تمامامـكانات خود تلاش
كرده ، از بذل جان و مال خويش در راه هدف مقدّس ‍ بويژه در مصاف با دشمندر ميدان نبرد دريغ نكند.