لطفا منتظر باشید ...
امام صادق(عليه السلام)
1 ـ ابوحنيفه مى گويد: «من كسى را افقه و داناتر از جعفربن محمد نديدم.».2 ـ انس بن مالك مى گويد: «چشمى نديده، گوشى نشنيده و بر هيچ قلبى خطور
[(1)1 . اسعاف الراغبين در حاشيه نور الابصار، ص 316.
(2)2 . شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 277.
(3)3 . الإمام جعفر الصادق، مستشار عبدالحليم جندى، ص 140.
(4)4 . لسان العرب، ج 4، ص 74.
(5)5 . قاموس المحيء ج 1، ص 376.
(6)6 . وفيات الأعيان، ج 3، ص 314.
(7)7 . الوافى بالوفيات، ج 4، ص102.
(8)8 . جامع مسانيد ابى حنيفه، ج 1، ص 222.
]
نكرده فاضل تر از جعفر بن محمّد الصادق، از حيث علم، عبادت و ورع.».
3 ـ محمّد فريد وجدى مى نويسد: «جعفر بن محمد از فاضل ترين مردم بود. او ديدگاه هايى در علم كيميا داشت.»
4 ـ شهرستانى مى نويسد: «جعفر بن محمّد، در دين صاحب علم فراوان،در حكمت داراى ادب كامل، در دنيا زهد بسيار و از شهوات، ورع تمامداشت.»
5 ـ خيرالدين زركلى مى گويد: «... جعفر بن محمد در علم داراى مقام و منزلتى بس رفيع بود; از بركات علمش جماعتى همانند امام ابوحنيفه و امام مالك كسب فيض كردند. و او را از آن جهت كه هيچ دروغى از او شنيده نشد صادق ناميدند.»
امام كاظم(عليه السلام)
1 ـ ابو حاتم مى گويد: «موسى بن جعفر، مردى مورد اطمينان و راستگو و امام مسلمين بود.»2 ـ خير الدين زركلى مى گويد: «موسى بن جعفر مردى راستگو، هفتمين امام از امامان دوازده گانه شيعه اماميه از سادات بنى هاشم و از عابدترين مردم اهل زمان خود و از بزرگان علما و مردى باجود و كرم به حساب مى آمد...».
3 ـ دكتر زكى مبارك مى گويد: «موسى بن جعفر، بزرگوارى از سادات بنى هاشم و امام و پيشتاز در علم و دين بود.».
[(1)1 . تهذيب التهذيب، ج 2، ص 104.
(2)2 . دائرة المعارف قرن چهارده، ج 3، ص 110; وفيات الاعيان، ج 1، ص 291.
(3)3 . ملل و نحل، ج 1، ص 224.
(4)4 . زركلى، الاعلام، ج2، ص 121.
(5)5 . تهذيب التهذيب، ج 10، ص 34.
(6)6 . الأعلام، ج 3، ص 108.
(7)7 . شرح زهر الادب، ج 1، ص 132.
]
4 ـ ابن حجر هيتمى مى گويد: «موسى كاظم، وارث علم و معرفت و كمال و فضل پدرش بود.»
5 ـ دكتر محمّد يوسف موسى مى نويسد: «به طور قطع مى توان گفت كه اوّلينكسى كه در فقه كتاب نوشت، امام موسى كاظم است و در سال 183 هجرى در زندان از دنيا رفت. و در جواب مسائلى كه از حرام و حلال از او سؤال نمودند، كتابىتأليف نمود.»
امام رضا(عليه السلام)
1 ـ سمهودى مى نويسد: «علىّ الرضا، فرزند موسى كاظم يگانه زمان و مردى جليل القدر بود.»2 ـ ابن حجر مى نويسد: «رضا از اهل علم، فضل و شرف در نسب بود.»
3 ـ ذهبى مى نويسد: «امام سيد ابوالحسن، علىّ الرضا... اهل علم و دين بود و در بزرگوارى از مكانى رفيع برخوردار بود.(5) و نيز مى گويد: «علىّ الرضا داراى شأنى عظيم و براى خلافت شايستگى داشت.»
4 ـ ابن خلكان مى نويسد: «مأمون خواص خود را جمع نمود و به آنان خبر دادكه در ميان اولاد عباس و على بن ابى طالب ـ رضى الله عنه ـ نظر كردم وكسى را افضل و سزاوارتر ـ در امر خلافت ـ از علىّ الرضا نديدم، آن گاه با او بيعت نمود.»
[(1)1 . الصواعق المحرقه، ص 121.
(2)2 . الفقه الاسلامى، ص 160.
(3)3 . جواهر العقدين، ص 353.
(4)4 . تهذيب التهذيب.
5 . سير اعلام النبلاء، ج 9، ص 387و 388.
(6)6 . همان، ج 9، ص 392.
(7)7 . وفيات الاعيان، ج 3، ص 270.
]
امام جواد(عليه السلام)
1 ـ سبط بن جوزى مى گويد: «محمّد جواد در علم، تقوا و جود همانند پدرش بود.»2 ـ ابن صباغ مالكى مى گويد: «او اگر چه سنش كم بود ولى داراى منزلت و مقامى بزرگ بود. بعد از پدرش با نص و اشاره از طرف او به مقام امامت رسيد، همان گونه كه گروهى از افراد ثقه و عادل به اين مطلب خبر داده اند.»
3 ـ خطيب بغدادى مى نويسد: «او به واسطه پدر و اجدادش از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)روايت نقل مى كند و مردم نيز در فهم روايات و حقايق احكام به او مراجعه مى كردند.»
4 ـ محمّد بن وهيب بغدادى حنفى مى گويد: «محمّد جواد، فرزند علىّ الرضا، كنيه اش ابوجعفر... وارث پدرش در علم و فضيلت بود.»
امام هادى (عليه السلام)
1 ـ يافعى مى گويد: «امام علىّ هادى مردى متعبّد، فقيه و امام بود.»2 ـ ابن حجر هيتمى مى گويد: «علىّ عسكرى... وارث علم و سخاوت پدر بود.»
3 ـ ابو عماد حنبلى مى نويسد: «ابوالحسن على بن محمّد بن الرضا على بن كاظم بن جعفر صادق علوى حسينى معروف به هادى فقيه، امام و متعبد بود.»
امام حسن عسكرى(عليه السلام)
1 ـ سبط بن جوزى مى گويد: «حسن عسكرى عالمى بود مورد وثوق و اطمينان و از[(1)1 . تذكرة الخواص، ص 321.
(2)2 . فصول المهمّة، ص 265.
(3)3 . تاريخ بغداد، ج3، ص 54; الوافى بالوفيات، ج 4، ص 106.
(4)4 . جواهر الكلام، ص 147.
(5)5 . مرآة الجنان، ج 2، ص 106.
(6)6 . صواعق المحرقه، ص 207; نور الابصار، ص 181... .]
(7)7 . شذرات الذهب.
پدر و اجدادش حديث نقل مى نمود...»
2 ـ حضرمى شامى مى نويسد: «حسن عسكرى مردى جليل القدر و عظيم الشأن بود.»
3 ـ بستانى مى نويسد: «حسن خالص فرزند علىّ هادى، داراى مناقبى معروف در ميان اهل بيت(عليهم السلام) است. از ابتداى كودكى داراى فهم و حكمت بود...».
[(1)1 . تذكرة الخواص، ص 362.
(2)2 . وسيلة المآل.
(3)3 . دائرة المعارف، ج 7، ص 45.
]
