دانشگاه اسلام - اسلام و مسلمانان در آمریکا نسخه متنی

دانشگاه اسلام

دانشگاه اسلام نامي بيش نيست. با اين حال، در زير نام دانشگاه اسلام، مساجد شيكاگو و ديترويت از اوايل دهه 1930، مدارس ابتدايي و دبيرستان را تأسيس كرده اند. در آن زمان، دانشگاه اسلام در ديترويت بإ؛ ّّ شوراي آموزش و پرورش ديترويت درگير بود؛ زيرا اين شورا در صدد بستن دانشگاه اسلام برآمده بود. (1) همچنين، در سال 1959، اين دانشگاه به دليل نداشتن تسهيلات مادي كافى، در شرف بسته شدن قرار گرفت. (2) تاسال 1953، دانشگاه اسلام در شيكاگو، فقط يك مدرسه ابتدايي به شمار مي رفت. در سال 1954 يك دبيرستان نيز به آن افزوده شد. دانشگاه يك ساختمان دو طبقه است كه زير زمين ندارد. در طبقه اول آن پنج كلاس، دفتر مدير، يك انبار كوچك و استراحتگاه پسران و دختران قرار دارد. علاوه بر اينها، يك اتاق خلوت بزرگ نيز وجود دارد كه دانش آموزان لباس و ساير وسايل خود را در آن جا مي گذارند. طبقه دوم، شامل يك اتاق كنفرانس است كه هم به عنوان كلاس درس استفاده مي شود و هم براي ساير فعاليت هاي مسجد مورد استفاده قرار مي گيرد و نيز كتابخانه كوچكي براي استفاده دانش آموزان و دانشجويان دانشگاه در اين طبقه قرار دارد. در هنگام زمستان، چنانچه بايد به دليل سردي هوا، يكي از اتاق هاي دانشگاه براي كلاس درس استفاده شود، از كتابخانه به عنوان كلاس درس استفاده مي كنند. در كتابخانه، نشان مدني اعطا شده به اليجاه محمد از سوي مؤسّسه مطبوعاتي پيتزبورگ كرويه را آويخته اند.

سالن كنفرانس، مانند ساير بخش هاي ساختمان، به خوبي تزيين شده است. تصوير اليجاه محمد و پرچم ملت اسلام، سواي نقاشي ديواري از تاج محل، جزء تزيينات مهم سالن كنفرانس است. (3) هنگامي كه آقاي نعيم در سال 1956 از اين مدرسه بازديد كرد، گزارش كرد كه سالن كنفرانس با پرچم هاي بزرگ تركيه، عربستان سعودى، پاكستان، مراكش، مصر و ساير كشورهاي مسلمان آسيا و آفريقا تزيين شده بود. (4) تا دسامبر سال 1958، شكل هاي چاپ شده از پرچم هاي همه كشورهاي مهم مسلمان، در اطراف ديوار سالن كنفرانس به نمايش گذاشته شده بود. در زير هر پرچم، تاريخچه و اطلاعات آماري مهم درباره آن قرار داشت. از آن زمان به بعد، اين پرچم ها را برداشتند. در اين نمايشگاهِ پرچم ها، از پرچم آمريكا خبري نبود و از پرچم ليبريا، اتيوپى، غنا، كه در شمار كشورهاي مسلمان محسوب مي شدند، نيز اثري ديده نمي شد؛ اما پرچم دولت در تبعيد الجزاير (5) در سالن كنفرانس وجود داشت.

1. همان، ص 182؛ ايستادگى پيروان (فرد) به اندازه اى زياد بود كه دادگاه براى جلوگيرى از يك شورش نژادى، احكام صادره درباره همه شورش كنندگان را متوقف كرد.

2. ديترويت فرى پرس. چهاردهم اوت 1959، ص 1- 2.

3. اعضاى سازمان ميوه هاى اسلام كه مى خواهند وارد سالن كنفرانس شوند، بايد به پرچم ملت خود احترام بگذارند.

4. دنياى مسلمان و ايالات متحده آمريكا، ژوئن و ژوئيه 1956، ص 25.

5. منظور، حكومت مليون الجزايرى به رياست فرحت عباس در خارج از الجزاير (مصر) مى باشد كه مبارزه با فرانسوى ها را براى به دست آوردن استقلال در سال هاى 1958 ْ 1961 هدايت مى كرد. وى پس از استقلال الجزاير در سال 1961 به ْ عنوان رئيس مجلس ملت تعيين شد؛ اما دو سال بعد، به دليل اختلاف نظر با (بن بلاّ) از سياست كناره گرفت. (مترجم).