شوراي امور عمومي مسلمانان - اسلام و مسلمانان در آمریکا نسخه متنی

شوراي امور عمومي مسلمانان

(سالم مير آيتى) از جوانان پر جوش و خروش لوس آنجلس است. او با اقشار مختلف مردم در ارتباط است. گاهي او را مي بينيم كه مثلاً با (اسپايك لى) فيلم ساز گفت و گو مي كند و گاهي با (حكيم اولا جووان)، قهرمان معروف بسكتبال. مير آيتي همچنين در ميان نسل تازه اي از مسلمانان كاليفرنيا كه قصد دارند، تصوير خويش را كه به عنوان خارجي ها، زندگي مي كنند، دگرگون سازند، شخصيت برجسته اي به حساب مي آيد. علاوه بر كارهاي ديگر، ميرآيتي مي كوشد نخستين برنامه كار سياسي داخلي مربوط به انتخاب را براي مسلمانان تهيه نمايد. او مي گويد:ما بايد موقعيت خويش را تغيير داده و از عريضه نويسىِ صِرف به تلاش براي به تصويب رساندن برنامه كار خود بپردازيم. و اين برنامه كار، مشتمل است بر حل و فصل اختلافات زن و شوهر، احقاق حقوق والدين و رسيدگي به مسأله اعمال خشونت در محيط خانواده و نقض حقوق بشر در كشورهاي خارج.

ميرآيتي كه در ناحيه قومي لوس آنجلس رشد يافته است و در رشته مهندسي بيوشيمي تحصيل كرده است، در سال 1988 شوراي امور عمومي مسلمانان را تأسيس كرد؛ زيرا معتقد بود كه مساجد محلي به تنهايي نمي توانند سوء تفاهم هاي زياد رسانه ها درباره انتفاضه فلسطين، ماهيت اسلام و نيم ميليون مسلمان مقيم كاليفرنيا را بر طرف سازند.

وي در دفتر كار كوچكي در يكي از محلات مركزي شهر با تابلوهايي به زبان اسپانيايي و كره اي فعاليت مي كند. او مي گويد:

رفته رفته ما را داشتند از بحث و تبادل نظر درباره مذهبمان محروم مي ساختند.

بخش عظيمي از فعاليت ميرآيتي صِرفاً به برقراري ارتباط مربوط مي شود. در اين خصوص وي به برگزاري ضيافت هاي ناهار با صاحبان حِرف و مشاغل مسلمان، تهيه گزارش ها و مطالبي درباره بوسني براي روزنامه هايي چون سان جوزه مركوري نيوز (SAN JOSE MERCARY NEWS) و تشكيل اجلاس هايي با شركت افراد ذي نفوذ مي پردازد. وي اخيراً نيز با تهيه كنندگان شبكه هاي ان. بى. سى. (NBC ) و سى. بى. اس. (CBS) ملاقات هايي به عمل آورد. پس از وقوع بمب گذاري در او كلاهماسيتى، ميرآيتي و دو تن از همكارانش با نمايندگان كاليفرنيا در كنگره ديدار كردند تا مسأله درك ضعيف مقامات آمريكا از مسلمانان آمريكا و اعتقادات اسلامي شان را مورد بحث قراردهند.

ميرآيتي مي افزايد:

اگر فقط مي توانستيم يك كانديداي رياست جمهوري داشته باشيم، كه بگويد: وقت آن است كه دست از شرير جلوه دادن مسلمانان برداشته شود و اين گام بزرگي به حساب خواهد آمد. (32) .

همان گونه كه پيش تر اشاره شد، شرايط اجتماعي ويژه دهه 1960 و 1970 در آمريكا زمينه ساز پيدايش بسياري از حركت هاي مبارزاتي و رشد سازمان هاي مختلف، از جمله برخي از سازمان هاي اسلامي بومي شد؛ ولي با از بين رفتن تدريجي موج راديكاليسم ناشي از بحران هاي جامعه طي دهه بويژه 1970 بسياري از سازمان هاي مبارزاتي سياسى، نژادي و مذهبي نيز از بين رفتند. در اين ميان تعدادي از سازمان هاي اسلامي نيز به دليل مشكلات مالي و ايدئولوژيكي و مهم تر از همه به دليل بي رنگ شدن شعارهاي راديكالي دهه 1960، تدريجاً محو شدند. براي مثال، (حزب اسلامي مظفر الدين حميد)، (گروه اسلامي منفى) تحت رهبري خمس خليفه عبدالخالص و (فدراسيون مسلمانان آمريكا) به دلايل مختلف از بين رفتند و تنها سازمان ها يا گروه هايي به حيات خود ادامه دادند كه توانسته بودند پايگاه خود را در ميان طرفداران خود قوت بخشند و علاوه بر جلب حمايت اقتصادي و مالي پيروان خود، از كمك هاي برخي از ممالك اسلامى، خصوصاً عربستان سعودي چه در زمينه مالي و چه آموزشي برخوردار شوند.

از مشكلات رايج سازمان هاي اسلامى، نبودن افراد كاملاً آموزش ديده براي اداره امور مذهبي آنان است. لذا با توجه به عدم وجود انستيتوهاي آموزشي تخصصي مذهبي در آمريكا، نامزد هاي رهبري جماعات اسلامى، ناگزير به دانشگاه الازهر مصر، مكه، كراچي و ديگر مدارس علميّه ممالك اسلامي اعزام مي شدند. ممالكي چون: عربستان سعودى، پاكستان و مصر با درجاتي متفاوت، آماده كمك هاي آموزشي بويژه تأمين هزينه تحصيلي مسلمانان آمريكا در خارج بودند كه البته هدف اصلي آنان از اين كار، تحت تأثير قراردادن و خط مشي دادن به جريانات خاص اسلامي در آمريكا بوده است. روشن است كه سعودي ها در اين زمينه بيش ترين هزينه ها را متقبّل شدند تا اسلام مورد نظر خود را در آمريكا ترويج دهند. از جمله كمك هاي ديگر برخي ممالك اسلامى، اعزام امام جماعت هاي آموزش ديده از الازهر يا مكه براي اداره مساجد آمريكا بود. براي مثال، در دهه 1950 گروهي امام جماعت تعليم ديده و فارغ التحصيلِ الازهر براي اداره جامعه بزرگ مسلمانان يوگسلاوي در شيكاگو و اجتماعات اسلامي لبناني ها و آلباني ها در ديترويت به آمريكا فرستاده شدند. ممالك غربي در سال 1962 براي تعليم دادن امام جماعتِ مساجد و اجتماعات اسلامي سازماني به نام (اتحاديه جهاني مسلمانان) را بنيانگذاري كردند. در اوايل دهه 1980 تقريباً 26 جامعه اسلامي در ايالات متحده از خدمات (اتحاديه جهاني مسلمانان) برخوردار شدند و مشكل رهبري آموزش ديده براي مساجد خود را تا حدي بر طرف كردند. تقريباً تمام اين افراد در مصر، لبنان و عربستان سعودي تعليم ديده بودند. (33) .

32. رابرت ماركند و لاميس آندونى، كريسچين ساينس مانيتور، چاپ آمريكا، .5/2/96

33. LARRY POSTON, ISLAMIC DAWAH IN THE WEST, NEW YORK: OXFORD UNIVERSITY PRESS,1992.