اسلام و مسلمانان در آمریکا نسخه متنی

سياه پوستان آمريكا كه نزديك به چهار قرن به طور رسمي برده بوده اند و تا چند دهه پيش حتي از حق تجمع و احقاق حقوق خود محروم بوده اند، در چندين مورد در چهل سال اخير زماني كه شرايط و رهبري مناسب فراهم بوده از چنين راهپيمايى، براي جلب توجه جامعه و دولت آمريكا و دنيا استفاده كرده اند. همچنين اين تظاهرات ها در رهايي اين مردم از ظلم و ستم و آپارتايد و نيز براي از بين بردن عقده حقارت و قرن ها تحقير تحميل شده و روحيه آزادي و تحكيم هويّت و قدرت آنان مؤثر و مفيد بوده است.

گروه ستم كشيده آفريقايي نژاد اين كشور از روش هاي معمول و سنتي موجود نظير اعتراض عادى، تهيه طومار، انتخاب و ارسال نمايندگان سياه پوست به مَجْلِسَيْنْ و ساير ارگان هاي رسمي در سال هاي اخير نتيجه مطلوبي نگرفته اند، حتي گروه هاي مختلف طرفدار احقاق حقوق سياه پوستان و رفع تبعيض نژادي و يا سازمان هاي كليسايي كه تعداد اعضاي سياه پوست آنان به چندين ميليون مي رسد، نتوانسته اند با نصيحت، نامه نگاري و فعاليت هاي معمول كاري از پيش ببرند.

مهم ترين راهپيمايي سياه پوستان در سال 1963 ميلادى، با هدايت يكي از رهبران نهضت مخالف با سياست هاي نژاد پرستانه به نام دكتر (مارتين لوتركينگ) در شهر واشنگتن و در همان محل انجام گرفت. در اين راهپيمايي كه نزديك به 250 هزار نفر درآن شركت جسته بودند، عبارت معروف (من حسرت يك آرزو را دارم) از سوي آقاي مارتين لوتركينگ مطرح شده كه حتي تاكنون نيز بر سر زبان توده مردم آمريكاست. منظور آقاي كينگ از عبارت مذكور، عمدتاً آرزوي برابري نژادي در آمريكاست. يكي ديگر از راهپيمايي هاي مهم و موفق سياه پوستان، گردهمايي مسلمانان در نيويورك به رهبري مالكوم ايكس حدود سي سال پيش بوده كه هدف آن آزادي يكي از مسلمانان دستگير شده به دست پليس نژاد پرست نيويورك بود. در اين راهپيمايى، نه تنها آن مسلمان از بند رهايي پيدا كرد، بلكه قدرت مسلمانان و رهبري قوي مالكوم ايكس به نمايش گذاشته شد. حتي رئيس پليس وقت نيويورك، عبارت معروفي تحت عنوان يك مرد نبايد اين همه قدرت و احترام داشته باشد، و اين خطرناك است، درباره مالكوم ايكس اظهار داشته بود، گروهي معتقدند: آن تظاهرات و نمايش قدرت بود كه منجر به شهادت مالكوم ايكس گرديد.

با تجربه و زمينه موارد مذكور بود كه ملت اسلام به رهبري فراخان و با استفاده از تشكّل قوي و با شهرت دار بودن نظم خاص در سال هاي اخير، شرايط را براي برپايي چنين گردهمايي مناسب ديده و از اين فرصت براي به راه انداختن آن استفاده نمود. البته تجربيات و فعاليت هاي چند ساله اخير شخص فراخان را نبايد در اين خصوص ناديده شمرد. شخص فراخان اخيراً چندين گردهمايي و سخنراني مهم در شهرهايي كه درصد بالايي از جمعيت آنان سياه پوست هستند، ترتيب داده است كه با معيارهاي اجتماعي اين كشور، تعداد شركت كنندگان اين اجتماعات به طرز بي سابقه اي بالا بوده است. به عنوان مثال، در گردهمايي سال پيش سياه پوستان در شهر بالتيمور در ايالت مريلند از سوي ملت اسلام تشكيل شد، حدود سي هزار نفر در سالن ورزشي آن شهر به سخنراني فراخان گوش فرا دادند. حتي طبق گزارشات رسانه ها چند هزار نفر در صف دو كيلومتري وبه دليل عدم وجود صندلي خالي و يا فرصت كافي موفق به ورود به سالن نشدند.