صلح و دوستى
بر خلاف نظراتى كه گاهى درمورد جنگ طلبى اسلام و مسلمين بيان مى گردد، اسلام دين صلح و دوستى است و تا حد امكان در راه ثباتصلح تلاش مى كند. اگرچه همه ى تمدن ها، فرهنگ ها و ملل از صلح سخن مى گويند و آن را محترم و عزيز مى شمارند و حتى توصيه هايى در جهت حفظ و تحكيم آن دارند، لكن اين تنها اسلام است كه چهارماه حرام دارد كه شروع هرگونه جنگ را حرام و تنها دفاع را مجاز مى داند. ريشه ى جنگ ها و خصومت ها يا در ظلم و تبعيض يافت مى شود، يا در ظلم ستيزى، كه در اين حالت نام «دفاع» و «جهاد» بر آن مى نهيم، و طبيعى است كه وقتى جامعه ى جهانى به عدالت برسد و خالى از ظلم شود، ستيزى نخواهد بود.
برابرى انسان ها
تفكر و تعاليم اسلامى نفى كننده ى فخرفروشى، قوم گرايى و نژادپرستى مى باشد. اوج اين تفكر در آيه ى شريفه ى : ( يا ايهاالناس إنّا خلقناكم من ذكر و اُنثى و جعلناكم شُعوبا و قَبائل لتَعارفوا إنّ أكرمكم عندالله أتقيكم انّ الله عليم خبير ) (1)بيان شده است.علاوه بر آن، تعاليم معصومين (عليهم السلام) نيز سرشار از تذكرات مربوط به برابرى انسان هاست. در نامه ى امام على (عليه السلام) به مالك اشتر در مورد مردم آمده است: «مردم يا با تو برادر دينيند يا در آفرينش مانند تو هستند.» (2)
1- يعنى: اى مردم ما همه ى شما را نخست از مرد و زنى آفريديم و آن گاه شعبه هاى بسيار و فرقه هاى مختلف گردانيديم تا يكديگر را بشناسيد، به درستى كه بزرگوارترين شما نزد خدا با تقواترين شما مى باشد و خدا كاملاً آگاه است. (الحجرات: 49 / 13) .2- نهج البلاغة، (گردآورى : السيد الشريف الرضى)، (ترجمه و شرح فيض الاسلام)، زرين، تهران، 1351 ش . نامه 35، ص ص 944 و 945، هم چنين آيه ى 10 سوره ى حجرات به برادرى مؤمنين اشاره مى نمايد.